Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 140 Afblijven!

Ik sta stil bij één van de kramen en laat mijn ogen dwalen over lampen, oude telefoons, koperen kapstokhaken, emaillen potten en pannen die ik nog van vroeger ken. Rommel wat in een bak met ongeregeld goed, steek mijn hand uit naar een Mariabeeld dat eenzaam tussen al die spullen staat en voel plotseling dat er naar me gekeken wordt. Hoor de stem die bij die blik hoort: ‘Afblijven. Je weet toch dat dat ding kan breken?’ Ik kijk op naar de verkoper - een al wat oudere man met een dikke oranje sjaal die in de schaduw van het tentdoek met een boek in een fauteuil zit en de indruk wekt dat hij zit te lezen. Gerustgesteld til ik het beeldje op, maar dan vallen mijn ogen op het portret dat aan één van de balken van de kraam hangt. In het gerimpelde gezicht omrand door strak naar achter getrokken grijze haren en een nauwsluitende, gesteven witte kraag ontwaar ik de dwingende ogen van mijn moeder.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Marceline: dank voor je compliment en... mijn moeder is een schat, maar op milde wijze ook een innerlijke criticus. Dat heet opvoeding, geloof ik, @Riny :). Benieuwd in wat voor verhalen ik straks zelf terecht kom...

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Annetteke, Er gebeurt veel in dit verhaal: er is spanning, maar ook ontspanning (de oudere man met oranje sjaal in de schaduw, verdiept in een boek: wat een prachtig beeld) Sterke beelden en een goede opbouw. De stem die 'Afblijven' roept kan ik bijna horen; het schilderij van de moeder zie ik voor me. Een hele mooie invulling van de schrijfopdracht. Dank je wel. Opm. Ik zou in regel 2 het eerste 'en' vervangen door een komma. Nel Goudriaan

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Annetteke, ik een kort fragment heb je een heel stuk geschiedenis neergezet. Mooi hoe je de corrigerende moeder laat spreken. Was fijn te lezen, Groet Connie

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@ dank voor alle commentaren! @ schrijfcoach: het 'en' is vervangen door een komma. Dank!

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Is het geen prachtig verhaal? Onverwachts de afbeelding op het schilderij, ik moest glimlachen, wat origineel gevonden!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Intrigerend beeld laat jij achter want nu wil ik weten waarom de moeder zulke dwingende ogen heeft! Goed geschreven. :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel beeldend, de verkoper die er ontspannen bijzit met kleurrijke sjaal. 'In het gerimpelde gezicht omrand door strak naar achter getrokken grijze haren en een nauwsluitende, gesteven witte kraag ontwaar ik de dwingende ogen van mijn moeder. ' Een prachtzin, maar er zitten heel veel bijv nwn in de zin. Mss kan je grijze weglaten? en evt nauwsluitend? Het verhaal heeft iets grimmigs, ook mysterieus. Is de vrouw op het schilderij echt de moeder van hp, of is het een waanbeeld? Had moeder zoveel invloed dat je hoofd van elk woord van haar doordrongen is? Afblijven. Doe dit niet, doe dat niet, denk ik erbij. En als het de moeder is, hoe is de verkoper aan het schilderij gekomen? Knap geschreven!

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Annete, mooie inzending van de opdracht. Graag gelezen. Bij mij komt de vraag? Is het wel een afbeelding van haar moeder? Zij ontwaart 'plechtig woord!), alleen de dwingende ogen! :o

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'... ontwaar ik de dwingende ogen van mijn moeder' vertelt de HP. Zij was zo geschrokken toen zij de stem van haar moeder hoorde zeggen: 'afblijven' en zij bij het opkijken een schilderij ontwaarde van een vrouw met dezelfde ogen als haar moeder. De storende herinnering is nu compleet. De afbeelding van die vrouw hoeft echt niet haar moeder te zijn. (haha, kijk ik nu op: zie ik voor mijn neus het vriendelijke gezicht van Blavatski - volgens mij zitten we op dezelfde lijn # 13) Je verhaal gaf stof tot nadenken, Annetteke - leuk gedaan.