Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 139

Ik geniet van de zon en van een klaterende fontein, van het gebrabbel uit kinderwagens en speelse honden. Een greyhound, met de leiband om het handvat van een kinderwagen, stemt zijn stap af op de ratelende wieltjes. Kindvriendelijk, heb ik ergens gelezen. Verderop heeft een Jackrusselterriër zijn gevoeg gedaan. Zijn eigenaresse bukt zich met een poepzakje. Netjes. Haar lach en zijn uitbundig geblaf vormen hun bewijs van samenhorigheid. Ik struikel bijna over een labrador die tussen het grind snuffelt. ‘Het spijt me,’ antwoordt de man die hem volgt. ‘’t Is niets, ik zat elders met mijn gedachten,' stel ik hem gerust. De labrador kijkt me nieuwsgierig aan en kwispelt. Heb ik nog … Ik tast in mijn zak naar het stukje vlees en buk me. De hond komt nader en drukt zijn neus tegen mijn vingers. Voorzichtig neemt hij het vlees tussen zijn tanden, gooit het op de grond en eet het op. Ik beantwoord de glimlach van de man. Mijn besluit staat vast. * * * Ik geniet van de zon, van een klaterende fontein en van het gebrabbel uit kinderwagens. Gadver, wat een rotherrie maken die honden. Die windhond aan een kinderwagen, wat een idee. Als dat beest wegrent, slaat die kinderwagen om. Mogen ze met dat kind naar de dokter. Heeft dat kind een trauma voor het leven. Geef dat beest toch een spuitje. En daar verder, dat mormel schijt er maar op los. Hoe kleiner het beest, hoe stinkender de drol. Ha, die bazin lacht. Wacht maar, als ze die stront niet opraapt, spreek ik haar erop aan. Gedaan met lachen. De stank aan mijn schoenzolen heb ik één keer meegemaakt, dat nooit meer. Ik struikel bijna. ‘Verdomme, hou dat beest aan de leiband, wil je?’ ‘Het spijt me,’ antwoordt de man die achter de hond aan loopt, ‘maar hij is aan de leiband.’ ‘Korthouden dan. Hoe strakker hoe liever. Het park is voornamelijk voor mensen, niet voor…’ Ik stop als de hond zijn tanden ontbloot. Het gegrom komt van diep. ‘Je hebt toch wel controle over hem?’ ‘Jazeker. Alleen voelt hij zaken wel aan. Ik raad u aan verder te stappen, voor hij op u afstormt.’ Ik wil antwoorden, maar vertrouw dat beest voor geen haar. Mijn dag is verpest.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zelfde feiten op een andere manier geinterpreteerd door de observator bepalen hier de 'sfeer'. Mooi uitgewerkt.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Marlie mooi geschreven, het contrast is geweldig neergezet. Prachtig in deel 1 de greyhound stemt zijn stap af op... en de jackrussel doet zijn gevoeg. Super :thumbsup: Een vraagje, ik zie nu in meerdere verhalen het woord ' leiband' terug. Is dit een gebruikelijke naam? Hier in Limburg zeggen we 'de riem', is dat iets Limburgs?

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
marlie, Mooi geschreven, beide stukjes. Het eerste deel eindigt met : [Mijn besluit staat vast.] Wat voor besluit, neemt de HP ook een hond? Ik deel met Nancy de opmerking over 'leiband', ik ken ook alleen de uitdrukking 'aan de riem'. En 'zijn gevoeg gedaan', is nieuw voor mij. Weer wat geleerd :-) Met plezier gelezen!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@marlie, je gevoeg doen is :thumbsup: Ik ben dol op Vlaamse uitdrukkingen. Zoals @marceline vraagt, welk intrigerend besluit neemt de hp? De man versieren? Want wie loopt nu in godsnaam met een stukje vlees in zijn zak? :D Een goed contrast tussen beide stukjes. Met plezier en interesse gelezen.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed de opdracht uitgevoerd en duidelijk laten zien hoe dezelfde feiten anders kunnen worden geïnterpreteerd. Ik vulde in dat de HP in deel 1 een hond neemt. ;) De vrije invulling is her zeker niet storend. - ... stemt zijn stap af op de ratelende wieltjes.- : mooi beschreven ! :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Genoten van je stukje, Marlie. Ik dacht ook, echt in tweeën. Mooi verhaal en met plezier gelezen.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marlie, ik heb je verhaal (zeker deel 1) met een grote glimlach gelezen. De sfeer is perfect getroffen, het is alom rozengeur en maneschijn. En ja, ik ben ook benieuwd waar het besluit over gaat. Bij deel 2 heb je het eveneens voortreffelijk verwoord, maar als hondenliefhebber verdween mijn glimlach alras. Maar daarom niet getreurd; ik ben het van harte eens met de eerdere complimenten en doe er graag nog een dikke duim bij! :thumbsup: Mvg Ton

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel iedereen! Als duidelijke liefhebber, besluit ik in deel 1 idd een hond aan te schaffen. @Mili, ik is niet van plan de man te versieren. Het stukje vlees was van een half opgegeten broodje dat nog in de jaszak zat, om de hele handeling neer te zetten haalde ik me zelf uit mijn verhaal. @Ton, dat je glimlach verdwijnt, hoe moet ik dat interpreteren? Dat je niet akkoord gaat met het schrijven? Of heb ik de haat overdreven weergegeven? Als troost: ik heb helemaal niets tegen honden an sich, maar denk dat het een zekere inspanning vraagt ve baasje voor verzorging, meerdere keren per dag uitlaten, ... en voornl als je met vakantie gaat, moet je ze tijdelijk wegbrengen. Niet elke gelegenheid staat er voor open, en als autoloze familie zie ik me niet met een hond op trein of vliegtuig. Ik weet dat ik er niet 100% achtersta, dus heb ik liever geen hond, dan een hond die niet de nodige aandacht krijgt. Dan is de hond de klos, en dat wil ik niet.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Marlie, geen enkele reden om te twijfelen aan je schrijfkunst! Ik heb niet voor niets de complimenten onderschreven en er een dikke duim aan toegevoegd. Dat mijn glimlach verdwijnt heeft helemaal niets met de auteur te maken, ik wilde slechts aangeven dat ik als hondenliefhebber niets heb met hondenhaters. Dus als jij daarover schrijft glimlach ik niet meer, tenzij je hondenhaters in je verhaal vermorzelt of ze anderszins iets gruwelijks laat overkomen. Maar dan is het geen glimlach maar een grimlach, want je weet; er is geen beter vermaak dan leedvermaak... ;) Mvg Ton

Rol

  • Anoniem
Hallo Marlie, Voor de hondenhater is het wandelingetje in het park voelbaar een opgave. In de beide situaties zijn de omstandigheden hetzelfde. Je hebt het verschil neer weten te zetten met een andere houding van de man. Mooi gedaan. Even was ik bang dat ook bij jou het plakje worst vergif zou bevatten, maar gelukkig was dat niet het geval. Schrijfcoach Corrie