# 139 Dubbel

'Niets mag hier meer,' zegt hij tegen zichzelf of tegen de oude eik. De paden zien er strak uit, de laatste dorre bladeren zijn van het gras geharkt. Het gesnor van de wagentjes van de plantsoenendienst is nauwelijks nog hoorbaar. Het gummy balletje dat tegen zijn voet rolt, doet hem zijn pas inhouden. De foxterriër die erachteraan komt gehold, is kleiner dan Cesar. Véél kleiner. Maar het is een hond, met een schijnbaar onbegrensde energie, die herinneringen losmaakt. Hij kijkt omhoog, dan naar de terriër, en daarna zoeken zijn betraande ogen de eigenaar. Die staat op een flinke afstand, boven aan de heuvel. Hij haalt een plakje worst uit de zak van zijn jas, en pakt met dezelfde hand het balletje op. 'Liefde is onvoorwaardelijk,' fluistert hij. De eik zwijgt. Het nieuwe koperen plaatje met de woorden 'Gert-Jan, 8 maart 2011 - 2 december 2016' in zijn bast, zegt genoeg. ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 'Niets mag hier meer,' zegt hij tegen zichzelf of tegen de oude eik. De paden zien er strak uit, de laatste dorre bladeren zijn van het gras geharkt. Het gesnor van de wagentjes van de plantsoenendienst is nauwelijks nog hoorbaar. Het gummy balletje dat tegen zijn voet rolt, doet hem zijn pas inhouden. De foxterriër die erachteraan komt gehold, is kleiner dan Cesar. Véél kleiner. Maar het is een hond, met een schijnbaar onbegrensde energie, die herinneringen losmaakt. Hij kijkt omhoog, dan naar de terriër, en daarna zoeken zijn betraande ogen de eigenaar. Die staat op een flinke afstand, boven aan de heuvel. 'Rot op,' snauwt hij, en schrikt zelf. 'Liefde is onvoorwaardelijk,' fluistert hij. De eik zwijgt. Het nieuwe koperen plaatje met de woorden 'Cesar, 8 maart 2005 - 2 december 2016' in zijn bast en het heuveltje tussen zijn wortels, zeggen genoeg.