Elke bekeek zichzelf in de badkamerspiegel, maar wendde snel haar blik weer af. Het kostte niet veel tijd om te zien hoe vreselijk ze eruit zag. Rode ogen met wallen eronder en een schichtige blik in haar ogen. Toen haar man vanmorgen vroeg uit bed ging had ze gedaan of ze sliep. In werkelijkheid had ze geen oog dichtgedaan. Van alle emoties die door haar lijf gierden had de zelfhaat de overhand. Mijn God wat had ze gedaan! Sinds Bart, hun nieuwe buurman, drie maanden geleden naast hun was komen wonen was Elke in de ban van zijn staalblauwe ogen en sportieve uiterlijk. De aantrekkingskracht was wederzijds en de spanning had zich steeds verder opgebouwd. Gisteren gingen alle remmen los. Elke was in de tuin bezig en had gezien dat Bart op zijn balkon aan zijn laptop zat te werken. Hier had ze op gehoopt. Ze had hier en daar wat onkruid uitgetrokken en was de boel bij elkaar aan het harken. Toen ze voorover boog om alles op te rapen was het overduidelijk dat ze niets droeg onder haar zomerrokje. Intuïtief wist ze dat Bart naar haar had gekeken en toen hij even later vroeg of ze zin had om bij hem in de tuin samen een glaasje wijn te drinken sloegen de vlammen haar uit. Die wijn hadden ze niet meer gedronken. Zodra ze bij Bart binnenstapte wisten ze beiden wat ze wilden. En nu zat ze hier en walgde van zichzelf. Hoe had ze zo stom kunnen zijn? Eén onbezonnen moment had haar leven aan diggelen gegooid. Ze had er bewust voor gekozen om te spelen met vuur, maar van tevoren niet bedacht dat ze zich zo zou branden. De pijn voelde ondraaglijk.