#132 Een lege plek

November 1944. Karel, een jongen van vijftien jaar liep van het dorp op huis aan. Hij had bij de dokter verbandmiddelen gehaald voor zijn zieke vader, die een ontsteking aan zijn been had. Het was een heldere maar koude dag. Vanuit het dorp liep hij nu over een open stuk weg richting bos. Het was tegenwoordig gevaarlijk om over een open stuk weg te lopen of te rijden. Halverwege het bos werd Karel ingehaald door een Duitse vrachtwagen met enkele soldaten er in. Ook zij kenden de gevaren die heersten op open stukken weg. Opeens hoorde Karel geronk in de lucht. In de verte zag hij een stip die snel dichterbij kwam. De piloot had de vrachtwagen ontdekt en wilde hem blijkbaar onder vuur nemen. Karel zag nog dat de vrachtwagen snelheid meerderde om onder de beschutting van het bos te geraken. Het vliegtuig kwam naderbij en Karel sprong snel in een schuttersputje langs de weg. Net op tijd, want en seconde later hoorde hij het geratel van de boord mitrailleur van het vliegtuig. Karel kroop zo diep mogelijk onder in het gat en begon te zweten van angst. Toen het vliegtuig voor de tweede keer aanviel was er een enorme explosie. Het leek wel of de grond onder Karels voeten omhoog kwam door de luchtverplaatsing. Hij dook zo mogelijk nog dieper in het gat. Overal om hem heen hoorde Karel dingen vallen. Angstig keek hij over de rand van zijn schuilplaats. De vrachtwagen lag als een rokend hoopje naast de weg, vlak bij de plek waar hij woonde. Op de plaats waar zijn ouderlijk huis gestaan had was niets meer te zien. Door de explosie van de met munitie geladen vrachtwagen was zijn hele ouderlijk huis weg geblazen. Al wat bleef was een lege plek.