Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 130 de waarheid

19 februari 2017 - 11:48
Tweede aangepaste versie: Blind rent Romay door de schemerige gang, weg van de kamer waar de angst haar zojuist met de vlakke hand in het gezicht sloeg. Waar is mijn jas? Waar heeft dat mens mijn jas gelaten? Waarom is het hier zo donker? Juist als ze de deur openrukt en de bevrijdende buitenlucht haar wangen verkoelt, ziet ze hem hangen, half aan het zicht onttrokken door een grof gebreid vest. Ze klemt de jas tegen haar borst, maar begint er wild mee om zich heen te zwaaien als de geur van wierook vermengd met iets anders, dat ze niet thuis kan brengen, haar hoofd binnendringt. Ze had niet moeten gaan. Therapie is zinloze geldklopperij. Snel naar huis voor een ontspannend bad. Romay staart naar de jas die samen met haar kleding van vanochtend verzadigd met water en zeep om zijn as draait. Nog vijf minuten dan kan de hele boel in de droger. Het beeld van de therapeute, die haar onder hypnose brengt komt weer naar boven. Ze springt op en concentreert zich op het opvouwen van de berg handdoeken op de grond. Het gepiep van de wasmachine resoneert met haar hartslag. Ze bedekt haar gezicht met het vochtige wasgoed en inhaleert ‘Robijn Creations Roos & Musk’. Wanneer ze de droger vult valt het visitekaartje uit de zak van haar jas. In het geplastificeerde laagje heeft zich een fijn netwerk van barstjes gevormd. Ze verpulvert het boven de wasbak en denkt terug aan vorige week. ‘Romay, je moet je verleden onder ogen zien. Ik heb genoeg van al je maniertjes. Ik wil dat je leeft net als ik. Geen maskers meer.’ Ze was naar boven gegaan, had haar mantelpakje aan het knaapje gehangen en het huispak dat ze vorig jaar voor haar verjaardag gekregen had uit het plastic gehaald. Zonder make-up en met los haar was ze onwennig naast hem op de bank geploft. ‘Zo goed Rob?’ had ze gevaagd, terwijl ze zijn ogen zocht. Hij keek langs haar heen. 'Ik ga nog even wat drinken,' zei hij terwijl hij haar een visitekaartje in de hand drukte. 'Deze therapeute heeft mij erg goed geholpen. Maak een afspraak, Romay, anders is het over tussen ons'

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2017 - 13:17
@nyceway, Romay, een bijzondere naam, echt een naam van jou. Een verhaal om te overpeinzen. Romay verloor Rob gezien haar vele maskers uit het verleden en door geheimen. Van mantelpakje naar huispak om het te proberen. Waarom hield Rob zijn woord niet? En waarom doet Romay zo luchtig met het visitekaartje (van de waarzegster neem ik aan) als ze wel fanatiek, bijna hysterisch haar kleren wast? Resoneren met, klopt m.i. niet helemaal. Resoneren, tout court, staat voor terugkaatsen of weerklinken van geluid. Persoonlijk hoeft voor mij niet de naam voluit van een wasverzachter. En zit er ook niet musk in wierook?

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 13:20
Dank je wel voor je uitgebreide feedback, Mili. Ik ga nog even nadenken over 'resoneren'.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 17:11
Ik heb hier een verhaal dat verknipt is wat tijd betreft, net iets te veel, denk ik. Het roept veel vragen op, inclusief de vraag of zij hem heeft laten ombrengen, waardoor ze haar kleding wil wassen. Ik houd na het lezen te veel onzekerheid over. Wat ik er wel goed aan vind is de magische sfeer die je met een soort poëtisch taalgebruik oproept.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 19:17
Dank je wel, Odile. Het was bedoeld als een eenvoudig stukje over werken aan jezelf en hoe moeilijk dat soms is. Boeiend om te zien dat mensen er iets anders in lezen dan bedoeld, waardoor het onduidelijk wordt. Ik zal kijken waar ik het kan aanpassen zodat de strekking duidelijk wordt.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 22:24
het gaat wat snel, geloof ik haar reactie op de therapeute is wel heel heftig; zijn botte eis die te bezoeken trouwens ook, zo zonder verdere context ik dacht dat hij haar een akelige sekte ingekletst had het idee dat het ondraaglijk kan zijn om met jezelf geconfronteerd te worden, is fascinerend

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2017 - 11:42
Dag Nyceway, het is voor mij een stukje dat mooi geschreven is. Vooral de eerste alinea, maar ik begrijp er niets van. Ik krijg er kop noch staart aan. :o Na een derde keer lezen, denk ik dat ik het begrijp; ze heeft de raad van Rob opgevolgd, het is zijn kaartje dat mee in de was gaat, maar de therapeut heeft haar met haar angsten geconfronteerd. Zit ik juist?