Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 130 - Ik heb nergens spijt van

18 februari 2017 - 14:14
De spiegel achter de bar bood me onrechtstreeks zicht op de vrouw. Een rode baret en een grijze wollen jurk flatteerden haar, en loshangende haren maakten van haar een vrouw zoals ik ze graag zag. ‘La petite Française,’ fluisterde ik hees, onder invloed van het nasale ‘Non, je ne regrette rien’ van Edith Piaf die de kroeg zwoelheid verleende. Ondanks het voor het merendeel mannelijke publiek dat zijn treurnis kwam uiten over het werk en de vrouwen, was Gust, de barman, fan van Piaf. En fan werd ik op dat moment ook. Behalve ‘la Française’ en ik, waren er nog drie mannen, die reeds hun roes uitsliepen. Ik verwachtte dat Gust ze zou wekken, maar die was van het principe ‘liever slapen, dan dronken de baan op.’ ‘Mijn laatste, Gust,’ ik tikte tegen mijn glas, gleed van de barkruk en ging op haar af. ‘Mag ik?’ Mijn hand lag al op de rugleuning. Ze keek me aan met een taxerende blik. Ik hoopte dat ik slaagde. Na haar handzwaai ging ik zitten en zag haar lege wijnglas. ‘Gust, voor de dame nog een wit wijntje.’ Ik keek haar vragend aan, ze knikte. ‘Wat doet een dame zoals jij nog zo laat op de avond?’ Het was eruit voor ik er erg in had. Moest ze zeggen dat ze me in bed wilde voor een potje seks, zou ik stomverbaasd zijn geweest. Ze zag er zo niet uit. Met vrouwen kon je echter nooit weten. ‘Dank je.’ De eerste woorden die ze sprak waren gericht tot Gust die de drankjes kwam brengen. Ik trok mijn portefeuille en rekende af. ‘Santé.’ We namen ons glas en klonken. Op niets. Op alles. Op elkaar. ‘Berend,’ en ik stak mijn hand uit. Haar hand voelde vrouwelijk, intiem. ‘Françoise.’ Kon het Franser? ‘En, bevalt je job je?’ Ik knipperde, meteen op mijn hoede. Mijn dagwerk was gekend. Wat mijn nachtwerk betrof… Ze legde haar hand vertrouwelijk op de mijne. Ik trok mijn hand weg, wilde mijn pilsje leegdrinken en verdwijnen voor er problemen kwamen. Een undercover flik, dat moest ze zijn. ‘Geen zorg, ik waak over mijn kleine vissen.’ Over tafel gleed ze een kaartje naar me toe, stond op en verdween. Stien Meersma, las ik. Vaarwel Française. Haar adres kwam me bekend voor. Verdorie. Dat was het adres naar waar ik al die gestolen antiquiteiten moest sturen. Mijn niet meer anonieme opdrachtgeefster.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2017 - 16:36
leeghoofd, Een onverwachte wending. Hoewel die rode baret als waarschuwing gezien kan worden. ;) Ik denk dat de 1e zin prima zonder onrechtstreeks kan: 'De spiegel achter de bar bood me zicht op de vrouw.'

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2017 - 20:44
Dank je. Ik twijfelde. Uiteindelijk blijft het onrechtstreeks zicht, als hij op de barkruk zit en zij zit achter hem aan een tafeltje.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2017 - 20:56
Dank je. Ik twijfelde. Uiteindelijk blijft het onrechtstreeks zicht, als hij op de barkruk zit en zij zit achter hem aan een tafeltje.
Ik denk dat de lezer dat wel snapt vanwege het woord spiegel.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 11:38
@'leeghoofd', je schreef een zeer onderhoudend verhaal. Complimenten. Ik ben het met @janp eens dat onrechtstreeks weg kan. Daarnaast vind ik het een lelijk woord. [Dat was het adres naar waar ik al die gestolen antiquiteiten moest sturen.] Naar waar is een Belgische inslag? ... waar ik al die gestolen antiquiteiten naartoe moest sturen, zou ik persoonlijk zeggen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 11:42
Onrechtstreeks vind ik een apart woord wat je verhaal niet verrijkt. Zoals Janp zegt, rode baretten zijn altijd een waarschuwing, mee eens. Goed verhaal, met een fraai einde.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 12:53
@leeghoofd, als de eerste zin wordt veranderd in 'door de spiegel achter de bar, hadden ik zicht op de vrouw/zag ik de vrouw', is de start krachtig en duidelijk. Goed geschreven met een verrassend einde, Groet Connie

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 16:39
Je bent vrij te schrijven zoals je wilt en je eigen woordkeuzes te maken. Als veel schrijfvrienden zeggen dat een bepaald woord weg kan, dan denk ik er langer over na en vaak neem ik het advies over. Toch blijft het mijn keuze en smaak uiteindelijk. Goed verhaal, kan een langer verhaal worden of onderdeel zijn van iets langers.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2017 - 14:10
Ik vond het een super pakkend verhaal! Heb er dan ook weinig aan toe te voegen. Ben het eens met onrechtstreeks eruit kan. En waarom zegt ze eerst dat ze francoise heet om vervolgens hem een kaartje te overhandigen waar een andere naam op staat? Zou de HP daar niet wat verbaasder over moeten reageren?