@Meta, ik heb een indruk dat je nu gedurfder bent in je schrijven. En dat gaat je echt goed af. [Hij heeft teenslippers aan zijn voeten.] Waar kan je elders teenslippers hebben? [ ... ingewikkeld hoofdtooi, ...] ingewikkelde [Op zijn doodshoofdachtige gezicht ontstaat een glimlach.] Ontstaat? [ ... iets verbodens aanraakt.] Iets verboden? [De verpleegkundige kijkt meelijwekkend.] Bezorgd? [ ... zet een spuit.] Suri-taal?

Van het begin af aan duister, ondanks een beeld dat ik krijg van gekleurde maskers. Onder dat meelijkwekkende begreep ik idd dat ze vh padje af was, zoals jullie zo mooi in Nederland zeggen! Bij mij wringt het 'Dit is masker voor genezeres' en dan de eindalinea, waar hp er eerder mentaal onderdoor gaat dan dat ze genezeres is. 'Het masker danst op mijn bed' beschouwde ik als een nachtmerrie omdat ik het voor mijn ogen op een laken zie dansen. Een glimlach breekt door? Een huivering langs mijn rug, dat wel! Knap Meta. Je bent zo verdraaid goed bezig! Er staat me voor van mijn schooltijd (zóó lang geleden!) dat woorden voorafgegaan door 'iets' een -s krijgen. Dus' iets verbodens' lijkt me exact. Toch opgezocht en ja hoor, ter info: http://www.taaltelefoon.be/iets-moois-iets-mooi

Een verhaal dat mij pakt Meta, ik denk niet aan een nachtmerrie maar zo'n moment na een narcose, een delirium dat oudere mensen vaak ondervinden. Meestal erg angstig maar geloofwaardig voor de persoon. Ik zou het zinnetje van de haartjes in de nek weglaten, het voegt niets toe. mooie zin nu gaan we slapen, verpleegsters spreken altijd in we vorm. Knap gedaan, Meta!

Intrigerende sfeer heeft dit verhaal, ook de manier van spreken van de tovenaar / verkoper van maskers. Ik dacht ook aan hallucineren of een magische toestand. Griezelig en gewaagd geschreven. Wat ik wel wil meegeven is opletten dat het ondanks de magie toch een logische volgorde van handelingen moet zijn. Nu heb ik het idee dat de camera opeens van hier naar daar is.