‘Verdachte, de gegevens die wij hebben doorgekregen en mijn berekeningen wijzen er zonder enige twijfel op dat u zich heeft schuldig gemaakt aan het ten laste gelegde. Uit de in mijn geheugen gekopieerde gegevens van die avond heb ik berekend dat u zowel vlak vóór als direct na de ramkraak met uw partner op de plaats van delict aanwezig was en zelfs binnen één meter van het explosief bent geweest. Ik veroordeel u daarom tot zes jaar onvoorwaardelijke celstraf. De duur van zes jaar kan verlaagd worden tot zes maanden voorwaardelijk, indien u bereid bent een tweede chip in te laten brengen. Nu op positie G942A van uw hersenen. Hierdoor zal uw neiging tot het plegen van misdaden verminderd worden van 81 procent naar 23 procent. Helaas is de techniek nog niet zover ontwikkeld dat een lager percentage haalbaar is. Aan u de keuze. Wilt u hierop reageren?’ ‘Ik weet het n nog niet. Ik vind de straf eigenlijk buiten proporties. Het is pas de tweede keer dat ik zoiets gedaan heb.’ ‘Zeker, daar heb ik rekening mee gehouden. Daarom hebt u bij de vorige veroordeling de chip in uw been gekregen, waarmee wij exact kunnen bepalen waar u zich op een bepaald moment bevindt. U had kunnen weten, dat bij het uitlezen op ons bureau van de doorgezonden data, u direct door ons opgepakt zou gaan worden. Heel dom dus van u.’ ‘Ik werd gechanteerd door een ander. Ik moest met hem meedoen.’ ‘Ook dat is uiteraard bij mij bekend. Daar zal ik bij de strafmaat van uw partner in crime zeker rekening mee houden.’ ‘Toch vind ik de opgelegde straf te hoog. Onmenselijk hoog, eigenlijk.’ ‘Ik heb alle benodigde registers in mijn geheugen geopend en met elkaar vergeleken, maar tegenwoordig is dit de gebruikelijke straf voor uw vergrijp. Zoals bekend is, ben ik totaal onpartijdig en niet beïnvloedbaar. Bovendien moet ik u er op wijzen, dat ik niets menselijks heb. Zoals u ziet ben ik een robot. Ik ben namelijk robotrechter nummer KRD 420.’