‘Oh ik ben zo zenuwachtig, straks komt hij, dit wordt mijn derde keer. En je weet wat daar op staat, dan ga ik naar de kippenhemel, oh jeetje,’ zegt mijn lieve buurvrouw Betsy. Ik weet waar ze het over heeft Alfonso, de Sussexhaan, onze grote roerganger! Betsy poetst van schrik haar veren en schikt haar vleugels. Haar rode lelletje op haar koppie trilt, ze verplaatst zich steeds van haar ene poot op de andere. Het is een diep kuiltje geworden voor haar legstok. ‘Zeg, als hij het straks vraagt nee, hij weet het toch niet!’ fluister ik heel zacht in haar oor. Driftig knikt ze: ‘Je weet, Janny, ik kan toch niet liegen.’ Wanhopig strijkt ze langs de veren van haar staart. ‘Betsy ga in je leghok, dan doen we net of we aan het eieren leggen zijn, dan loopt hij wel door en misschien slaat hij ons dan over, het is al wat later op de vrijdagmiddag, Alfonso wil altijd vroeg naar Dineke vandaag. Daar wil hij niet te laat aankomen, anders krijgt hij de wind van voren. En dat weten we, daar kan onze leidinggevende niet tegen! Hij is dan zo ontzettend beledigd, dat hij zijn eigen weekend vergalt! Daar komt ie geloof ik, hup op stok!' Met grote, ietwat stijve passen komt Alfonso aangelopen, in zijn kielzog, die twee onderkruipsels van zijn zoontjes: Thilo en Philo. Ik krijg braakneigingen als ik het stelletje zie aankomen. Dineke mag wel uitbroeden en wij niet, alles voor zijn grote glorie en aanzien, eieren moet ie hebben, geld brengt het hem! Daar bast zijn stem: ‘3034 hoe vaak heb je je vergist deze week?’ Nely, onze voorziter van het verzet, blaft hem toe: ‘Geen één keer en hoe zit dat met je prachtige zoons, hebben zij zich vergist?’ Alfonso zijn lellen worden dieprood en hij kijkt vanuit de hoogte op haar neer: ‘Je begrijpt 3034, dit geldt als de eerste aantekening, weet je nog, bij drie aantekeningen is het…’ en hij kijkt naar boven. De dreigende stilte verlamt ons allemaal. Ik denk aan Betsy, doe een schietgebedje, zou ze zich in zijn spervuur redden?