Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#129 De verandering

De verandering ‘De volgende nummers naar de plastische chirurg.’ De eerste aankondiging gevolgd door een reeks nummers galmt door de hal. Daar ben ik al geweest. Ik wiebel met mijn voet. ‘Zit stil’ sist het in mijn oor. ‘De volgende nummers naar de eind behandeling.’ Een volgende serie nummers word afgekondigd. Plots schiet een felle pijnscheut door mijn hand. ‘Je nummer is afgeroepen, laatste waarschuwing’ Ik loop naar de deur waarop behandeling staat. Het is de enige deur waarvan ik niet weet wat zich erachter bevind. Mijn ouders hebben me toen ik klein was uitgelegd wat er aan de ceremonie tot modelburger vooraf gaat. Dit is de laatste deur voor ik me zo mag noemen. ‘4098 implantaat aanzetten op de afstandmodus, kleding uit, gang drie derde deur links.’ Automatisch doe ik de handelingen die ik inmiddels kan dromen. Aan het begin van de behandeling zijn er jongeren die zich verzetten. Die worden direct naar de transgender afdeling gebracht voor een geslachtsverandering. Weer open ik een deur. Robot Nannie zit met een injectienaald op mij te wachten. Ik draai me om zodat ze in mijn linkerbil kan spuiten. Een prikje en het is klaar. ‘4098 naar de uitgang, kleding aan, implantaat op modus normaal.’ Nog voordat ik het kan zien voel ik dat er iets mis is. Dit kan maar een paar dingen betekenen. Ik behoor tot de mislukkelingen of ik behoor tot de elite van de militie. Ik weet dat ik nu naar het gebouw moet gaan waar ze dat controleren. Dan zal ik tot de elite behoren of ze zullen me vernietigen. Ik besluit om erheen te gaan. Alle andere burgers zullen zien dat ik terug veranderd ben en zullen elke beweging die ik maak automatisch melden. In de hal van het gebouw zie ik dat ik niet de enige ben die dit traject anders beëindigd heeft. Ik ga zitten op de stoel aan het einde van de rij. ‘Alle nummers die beginnen met een 6 naar gang twee lopen. Alle andere de implantaat op modus actief zetten.’ Het duurt even voor ik reageer. Ik wacht op de pijnscheut in mijn hand en de stem van mijn implantaat. Om mij heen zie ik dat de anderen hun modus instellen. Behalve de jongen recht tegenover. Ik kijk in zijn ogen en besef dat hij net als ik bij de derde groep hoor. De vogelvrij verklaarden.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk idee! Doet me denken aan Divergent. Ik ben wel benieuwd naar wat de hoofdpersoon denkt en voelt. Ik lees nu vooral wat er gebeurd en nog niet wat dat met de hoofdpersoon doet.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
@Tilly, ik schaar me achter de reactie van @Dreaming. Probeer ik zie/ik voel/ik hoor zoveel mogelijk te vermijden. Je maakt dan te veel voor de lezer uit. Succes!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een originele inbreng, Tilly. Wel een griezelig vooruitzicht. Maar dat zijn alle toekomstfantasiën over chips en implataten. Ik zal het niet meer meemaken, denk ik. Gelukkig maar.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb het idee dat je in deze korte tekst al een hele grote wereld schept, goedzo! Af en toe maak je nog een d/t-foutje, let daarop.