Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#129- Mijn grens

'Zie je, het is gebeurd.' 'Mijn boekenplank is leeg, mijn pennen zijn meegenomen, mijn lievelingsspullen zijn stukgemaakt, mijn fitnessapparatuur is op straat gegooid, mijn computer is onklaar gemaakt, mijn gekleurde kleding is verbrand, mijn koelkast is leeggehaald, mijn drank is leeggegoten, mijn koffie en thee zijn opgedronken, mijn make up is platgestampt.' 'Mijn klokken zijn vastgezet, mijn sloten zijn veranderd, mijn muziek is geluidloos, mijn geld is gestolen, mijn krant hebben ze opgezegd.' Mijn ik vraagt. Mijn ik antwoordt. 'Ga je?' 'Ik ga.'

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Graag gelezen, Een verassend verhaal verhuizen dus!!!!! echt wel een ware distopie, Yekkes je zou zo op staan. :) wel origineel.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maddbrug, je hebt je tekst veranderd. Ik dacht over de vorige na en wilde daar op reageren. Die vond ik namelijk meer confronterend en ontredderd overkomen, vooral de laatste alinea. Niets had HP nog, alleen zichzelf, en dat vond ik ook wel weer iets om over na te denken.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Mirabella. Meta, het klopt, ik heb enige verandering aangebracht omdat ik de tekst te steriel vond en het was geen scene. Nu zie ik twee mensen op een podium, starend naar een leeggehaald huis door de Big Brother ambtenaren. Uiteindelijk ben ik nog niet tevreden, ik mis iets in mijn tekst.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Mirabella. Meta, het klopt, ik heb enige verandering aangebracht omdat ik de tekst te steriel vond en het was geen scene. Nu zie ik twee mensen op een podium, starend naar een leeggehaald huis door de Big Brother ambtenaren. Uiteindelijk ben ik nog niet tevreden, ik mis iets in mijn tekst.
Ik vond juist de laatste alinea in je vorige stukje zo veelzeggend. Steriel paste wel bij de "vorige" tekst. Ik zag het als een opsomming in het hoofd van HP gepaard met een totale verbijstering en toch zonder emotie, dat was juist zo apart.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, je mijn mijn mijn mijn heeft iets hallucinerend. Je begint met je boeken (het meest belangrijke), platgestampte makeup doet er niet toe, maar wel geluidloze muziek en vastgezette klokken. Het heeft iets behoorlijk desolaat en voor mij concentreert het enge zich in: Er is nog geen uitreisverbod. Je zou dan nergens meer naar toe kunnen gaan, in al je beroofd zijn.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Maddbrug, Ik ben met Meta (de absolute master van deze opdracht), de eerste versie was beklemmend en naar en goed. De tweede versie raakt me niet. Je plaatst ineens de bekende blabla in een stuk dat dwingt tot nadenken. Ik hoop op een herschrijf. Groet, Annemieke

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb de tekst wederom aangepast. Ik houd t op het steriele, de eenvoud. Het uitreisverbod heb ik verwijderd, het verstoort mijn gevoel, de verbijstering, het sterven van je ziel. Dank jullie voor de meedenkende reacties!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Maddbrug, een goede aanpassing. Juist de negatviteit in de "steriele opsomming" maakt het stuk mysterieus en benauwend. Het slot vormt op deze manier juist een climax. Ik vindt het knap hoe dystopie vorm krijgt bij de verhalen in de uitwerking van deze weekopdracht. Voor mij nog een grote hobbel :crybaby: Groet, Connie

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
En waar gaat ik dan heen, onder het alziend oog van Big Brother? Vrijheid opzoeken is er bij deze niet bij. Nog niet eerder zo een eenvoudig, evenwel diep stukje gelezen. 'Het is gebeurd.' zonder zie je hakt het er mss nog meer in? In de betekenis van 'zover zijn we dus gekomen?' De 2 uitroeptekens eind eerste en tweede alinea zou ik weglaten. Want uiteindelijk verrast niets je nog in deze wereld. Je neemt het allemaal maar gelaten aan. (Leeggegoten - 3 g's!)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, platgestampte make up is omdat er geen uiterlijke verfraaiing is toegestaan. Dat wilde ik duiden. Annemieke, vind ik ook, Meta heeft t top gedaan. En ik ben tot herschrijf gekomen. Dank je. Connie, met je eens, de diversiteit is fantastisch. Marlie, inderdaad, de vrijheid is ontnomen. Zie, kan ik weglaten, klopt. En zo stom, dat ik dan niet zie dat er een g mist. De uitroeptekens heb ik ook weggelaten, straalt meer verslagenheid uit. Dank je voor je oplettendheid.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, het is inderdaad vooral de gelatenheid, waarover ook marlie het heeft (#9), die me in jouw stukje zo raakt. En waar ga je heen? Naar buiten, waar je gelaten deze absurde wereld aanschouwt en waar je zelf geen deel meer van uitmaakt?

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Deze tekst schreeuwt controleverlies, wat erg beklemmend voelt. De hp staat er machteloos naar te kijken, de enige controle die hij heeft, is besluiten te gaan. Goed geschreven.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Elyse, bij Dos schijnt er een kamertje over te zijn Maar voor je het weet lig je dan in de OK , dus ik twijfel. Marije, je raakt de kern. De HP houdt niet van controleverlies en voelt zich totaal ontwricht door de situatie. Dos, ben ik in eerste instantie blij met jouw aanbod van het kamertje maar lees net je verhaal. Ik heb genoeg OK gezien in mijn leven, ik bedank. Ik ben op zoek naar een grot of een duinpan, afhankelijk van het seizoen. Dank jullie voor de reacties, ik ben er blij mee.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Maddbrug, Ik had je eerste versie gelezen en net als Meta vond ik die persoonlijk iets sterker. Je gaf de lezer iets mee om over na te denken. Nu blijft alleen de ontreddering. In de vorige versie las ik nog hoop. En misschien is ontreddering juist jouw bedoeling; in dat geval ben je geslaagd.