Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#128 strompelend en struikelend

4 februari 2017 - 16:13
Met de mouwen van mijn houthakkershemd opgestroopt, wil ik stralend door een nieuw landschap struinen, niet bevroedend welke struikelblokken en andere obstructies ik zal tegenkomen. Mijn oude wandelschoenen staan nog onder de kapstok. Met die trouwe makkers heb ik veel kilometers op mijn levenspad bedwongen. Zo ben ik mijn weg gegaan, struikelend en strompelend, nieuwe wegen ontwijkend en steeds terugkerend naar het oude bekende. Met het klimmen der jaren gaat mijn lichaam tegenstribbelen. De kaalslag behorend bij mijn leeftijd doet mijn wereld krimpen. Er zal iets moeten veranderen. Ik struin over het internet. Een nieuw gebied, omzoomd door stroken struikgewas, strekt zich voor mij uit: SOL. Overzichtelijk, mogelijk nieuwe kansen om mensen te ontmoeten, vast leerzaam en interessant. Spannende themawandelingen zijn mogelijk op SOL. Diverse zichzelf onderscheidende mensen zijn ingezetenen, terwijl Zara probeert de wekelijkse agenda in toom te houden. Deze week wandelen we door het landschap van een scrabblebord. De hoogst mogelijke waarden bereiken, veel punten verzamelen is wat ik ambieer! Strak volg ik het tempo. Het streven om op een van de gekleurde vakjes terecht te komen, doet mij stralen, maar is wederom mijn struikelblok. Ik realiseer mij dat ze te zwaar wegen, de C, de X en de Q. Het eist wel een bepaalde strategie, maar die beheers ik niet meer. Mijn stramme ledematen incasseren tijdens de tocht in het bord, de striemen van de vele belemmeringen in het struikgewas. Regelmatig stroomt het zweet in straaltjes van mijn hoofd. Strompelend kom ik uit dit uitdagende struweel. Ik hoor een stem in mijn hoofd: je gooit geen oude schoenen weg, voordat je nieuwe hebt gekocht. Direct neem ik me streng voor: ‘Je gooit nu je oude schoenen weg, want dan pas kun je op je nieuwe wandelen. Dat is toch wat je wilt?’ Spaarzaam als ik ben, heb ik dit tot nu toe verzuimd. Wekelijks een opdracht, maar zonder aanwezigheidsplicht, én zonder inreisverbod mag in virtueel SOL iedereen zijn eigen parcours lopen.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 februari 2017 - 17:58
@Connie, je hebt voor mij een aandoenlijke en moedige 'struikeltekst' geschreven. Een struweel, zegt Wikipedia, is van één tot vijf meter hoog. Al schrijvend snoeiend kom jij zeker tot een meter hoogte dat je kunt overzien. Als je geen passie voor het schrijven hebt - en dat heb jij - kom je niet ver. Plus je bent zeer leergierig. Geef jezelf de tijd, is mijn advies. Ik vraag me wel eens af of jouw gade niet stikjaloers is op jouw digitale minnaar Sol. ;)

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 februari 2017 - 18:07
@Mili: deze reactie van jou stel ik erg op prijs. Ik blijf struinend zoeken naar de voor mij begaanbare paden. Enne, wat mijn lief betreft: hij heeft ook een minnares, muziek uitvoerend en beluisterend. En het leuke met mijn gevonden "passie" begrijp ik hem nu (pas) volledig. Ik heb hem die bekentenis voorgelegd en hij glimlachte bij het horen. Dank voor je positieve reactie, Connie

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 februari 2017 - 19:23
ccscharl, dat was me genieten. Wat een leuke letter die S. Mooi, om ook SO even aan te tippen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
4 februari 2017 - 20:05
Prachtig Connie, een mengeling van je passie voor schrijven en een ode aan SOL. Heel beeldend je worsteling beschreven en de blutsen onderweg. Mooie invulling. Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 februari 2017 - 20:14
Dag Connie, leuke vertelling over je wandelingen in je oude schoenen. Met plezier gelezen en het is inderdaad spannend op de SOL-wegen waar iedereen zijn eigen pad mag gaan. Door het struikgewas of er voorzichtig omheen sluipend. Waarom zou je je oude schoenen weggooien. Ze kunnen best samen onder de kapstok staan. Wie weet wat ze elkaar allemaal te vertellen hebben. :o

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 februari 2017 - 9:32
@allen, Dank jullie wel voor de mooie en positieve reacties. #128 was een uitdaging voor me, maar tevens een spiegel voor me: steeds een verhaal met veel "uit mijn eigen leven gegrepen" facetten. (Mijn lieve echtgenoot Is voor mij een goede spiegelpartner). Toen strompelde ik verder en ben op pad gegaan met de de combinatie van 3 letters: str. Daarmee maakte ik de wandeling af. @Blavatski, vaak is oud bewaren voor fijne verhalen goed, maar als het mij stagneert in in mijn voortgang, is het goed om te overwegen of tastbaar bewaren zinvol Is. Mits ik met het oude niet ook waardevolle herinneringen weggooien...Die bewaar ik in mij en mogen mij af en toe op gepaste wijze bezighouden. Zo hoop ik toch nog veel nieuwe, maar begaanbare wandelgebieden te ontdekken. :) Voor allen geldt dat het fijn was dat jullie kwamen lezen en reageerden op mijn uitwerking. Fijne dag, Connie

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 februari 2017 - 17:22
Mooi reflectief en ingetogen toon. Ik proef er bescheidenheid in. Soms is een stagnatie slechts schijn. Als ik dit bij mezelf bemerk, ga ik lezen en voor mezelf schrijven in mijn dagboek. Voor ik het weet - soms na een paar weken - komt er weer inspiratie en kan ik verder. Ook andere paden kiezen in plaats van nieuwe schoenen kan helpen. Wat een uitdaging om maar liefst drie letters te kiezen. Opdracht geslaagd, drie keer de woordwaarde.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 februari 2017 - 18:50
@schrijfcoach Odile: dank u voor deze mooie woorden. Ik lees op dit moment veel, ook schrijftechniekboeken en meer. Op mijn oude schoenen glijd ik teveel uit (Overigens ook in het dagelijks leven :o ). Ik wil mijn bronnen in een voor mij nieuw wandelgebied ontdekken. Met alle feedback en leerzame info op SOL hoop ik die mogelijkheden te vinden. Groet Connie