Ik ben extreem verliefd op een exceptioneel mooi exemplaar van dit extravagante toetsenbord. Vanaf het moment dat ik het levenslicht zag en HAAR, besefte ik dat zij mijn zielenmaatje is, mijn lotgenote, mijn sirene. Mijn skeletachtig uiterlijk steekt schril af tegen haar exclusieve vorm. Ik ben zo hoekig als zij rond is. Mijn buurvrouw rechts lijkt veel op haar, maar ze is niet compleet. Ze heeft een gebrek dat ze probeert te verbergen tegenover mij, maar ik zie heus wel dat ze de volmaakte charme mist van mijn verre geliefde. Mijn buurman links is ook niet de schoonste van het klavier, maar hij vindt troost en begrip bij zijn buurvrouw linksachter. Bovendien heeft hij het voorrecht om heel dikwijls gebruikt te worden. Hij voelt zich nuttig. Ik bungel er maar zo'n beetje bij. Ik ben een buitenbeentje. Met X-beentjes. Mijn ongrijpbare geliefde voelt zich prettig in haar omgeving. Iedereen houdt van haar. De rest van ons groepje lijkt me ook tevreden. Ze zijn tegen elkaar opgewassen. Hierbij bedank ik O-dile die mij voor een ogenblik uit de anonimiteit heeft gehaald. Heel veel dank, O-dile, extra veel dank.