'Mmm,' mompelt Mimi, 'mycelium op mijn marmer, maar dat is mal.' Haar freulesmoeltje rimpelt van ongemak. Wat als de dames straks komen en door de vestibule moeten? De puntige Marie-Madeleine zal het als eerste zien. ‘Een heksenkring, we worden vergiftigd!’ doorregen met allerlei gilletjes. De dames zullen prikken in hun petitfours, hun neusgaten opensperren boven de kopjes fat burn tea en haar listig van onder hun craquelé gelifte oogleden bespieden. Mimi zijgt ineen. Hoe had haar Peter-Jan deze abjecte villa kunnen kopen waar splijtzwammen zich ongegeneerd door het marmer boren. Zou er een lijk onder liggen? Ze drentelt heen en weer door haar vertrekken en besluit Peter-Jan te bellen. ‘Chéri?’ ‘Nee, het spijt me, uw man is op zakenreis,’ zegt zijn persoonlijke assistente. ‘Bent u dat, Claire? Ik wil dat u mijn man verwittigt over een groot onheil dat mij is overkomen.’ Hoort Mimi nu geritsel als van iets gesteven? ‘Mevrouw de la Mimilière, schikt het u als uw man u over … mmm … een minuut of wat terugbelt?'