#127 Uitverkoop

Hallo allemaal, Ik ben hier net nieuw en wilde meteen beginnen met een schrijfopdracht en aangezien er geen nieuwe is, heb ik die van midden december gepakt. Ik ben heel benieuwd naar alle feedback op mijn eerste verhaal :) Nog een gelukkig nieuwjaar! Uitverkoop Uitverkoop. “Uitverkoop” spreek ik zachtjes uit. Het bord hangt aan de overkant, maar ik ben ervan overtuigd dat het ook boven ons hangt. Uitverkoop. Tuurlijk, omdat het morgen Kerst is. Voor veel mensen tenminste. Ik zal het wel moeten vieren met wat zielige, eenzame sloebers. Zijn we dat trouwens niet allemaal? Ik namelijk wel, terwijl ik met meer verschillende mensen praat dan de rest van de wereld tegenwoordig. Laatst was er zakenman – dacht ik door het pak dat hij aan had- van een jaar of veertig. Was wel leuk, maakte ik nog een praatje mee, zodat ‘ie zich toch op z’n gemak voelde. Hij had een vrouw en een klein dochtertje. Wat zouden die er wel niet van denken. Ach, zielig en eenzaam zei ik toch net? Ik hoor voetstappen. Het is de baas maar. Ziet er feestelijk uit vandaag, gaat vast en zeker naar een vroege kerstbrunch of wat dan ook. “Alles voor de helft deze dagen, Joyce. En combo’s krijgen 75% korting. Dat is dus voor minder dan de helft als je het niet begrijpt.” “Ik had kunnen studeren, ik weet wat 75% is.” “Je had ook met je familie thuis kunnen zitten, had je op je vijftiende maar niet weg moeten lopen.” Au, pijnlijk. De waarheid is het hardst. Toen draaide hij zich om en liet me alleen. Ik had me kunnen verzetten, ik heb nou al niet genoeg geld om rond te komen, maar hij luistert toch niet. Het is buiten vies en mistig. De rode lichten weerspiegelen in de plassen. Om de hoek komt een jongen heen. Jaar of zeventien gok ik. Hij kijkt me aan, maar ik kijk weg, ik heb geen zin om een tiener op kerstavond uit te moeten leggen dat hij het pas moet doen als hij er klaar voor is en verliefd is en niet naar zijn vrienden moet luisteren die willen dat hij dit jaar nog ontmaagd wordt. Hij komt toch binnen. Heel voorzichtig, zoals verwacht. “Alles voor de hal-” “Daar kom ik niet voor.” Hij haalt iets uit zijn jas, een klein pakketje. Vlug geeft hij het aan me en net zo snel is hij weer weg. “Fijne feestdagen” hoor ik nog net. Ik staar verdwaasd naar het pakketje en maak het dan open. “Ik hoop dat je van je leven kunt maken wat jij ervan wilt. Vergeet niet wie je bent. Vrolijk kerstfeest.” Ik tover een mooie spiegel achter de kaart vandaan en zie mezelf, huilend. Er is dus toch nog een stukje hoop voor de wereld. Voor mij. “Vrolijk kerstfeest”.