Beste oom Arend, Het is nauwelijks te bevatten wat er het laatste jaar allemaal gebeurd is. Het voelt als de dag van gisteren dat ik helemaal alleen, met knikkende knieën, in die grote statige kamer tegenover notaris Uytdenhaeghe zat. Toen na anderhalf uur een beetje tot me doordrong wat u mij allemaal heeft nagelaten en ik diezelfde middag samen met de notaris uw landgoed in Oud Zuilen heb bezocht is er zo’n enorme blijheid, enthousiasme en energie in mij losgekomen dat ik sinds die tijd het gevoel heb te zweven. Als lerares op een doveninstituut en vrijwilligster in de ouderenzorg koesterde ik al jaren de wens ooit een huis te openen voor dove bejaarden. Toen ik tijdens mijn tweede bezoek aan notaris Uytendenhaeghe de notaris over mijn plannen vertelde begon hij te glimlachten. Van wat hij me toen vertelde liep er een rilling van mijn nekharen tot onderaan mijn rug. Hoe had ik kunnen weten dat mijn oudoom Arend, van wiens bestaan ik niet eens wist, de laatste vijftien jaren van zijn leven doof is geweest en na het overlijden van zijn echtgenote zich enorm eenzaam en geïsoleerd heeft gevoeld? Het bleek ook uw wens te zijn dove ouderen te ondersteunen! U wilde echter mij laten beslissen over de bestemming van het landgoed en het geld. Toen notaris Uytdenhaeghe u destijds erop wees dat dingen misschien anders zouden moeten worden vastgelegd zei u er alle vertrouwen in te hebben dat het goed zou komen. Ik was met stomheid geslagen. Notaris Uytdenhaeghe verbrak na enige tijd de stilte en zei: ‘Ik ga je helpen’. Lieve oom Arend, volgende week, op uw geboortedag, is de opening van Huis Oud Zuilen. Ik hoop dat u trots bent. Mijn oprechte dank voor uw vertrouwen. Laura.