Lieve ome Jan. Nu één jaar verder, nadat ik dat enorme bedrag van u geërfd heb. Zoals in de notariële akte staat, zou ik verslag doen van hetgeen ik ermee gedaan heb. Ik ben zo blij dat ik het nu kan vertellen. Ik heb altijd het idee gehad, dat als je veel geld hebt, je leven zo eenvoudig wordt. Je hoeft nergens meer over na te denken, alles is te koop. Zonder enige moeite kan je alles voor elkaar krijgen. Na één maand Ome Jan, ben ik erachter gekomen dat met geld smijten eigenlijk helemaal niet leuk is. Je voelt je erg eenzaam. Ineens sta je alleen, ondanks al het geld. Eigenlijk dankzij dat geld. Daarna ben ik in contact gekomen met Klaas Kolewijn, een 68-jarige man, die in Kameroen gezondheidszorgfaciliteiten organiseert. Hij is in dienst geweest van een groot Nederlands bedrijf als CFO en nu met pensioen. Hij heeft van zo dichtbij de intense triestheid gezien van tekort aan middelen in ziekenhuizen om volwassenen en kinderen te kunnen opereren, die deze zorg zo nodig hebben. Hij werkte gedurende zijn CFO-tijd in vele Afrikaanse landen, maar Kameroen heeft zijn hart gestolen. Zijn bedrijf heeft hem kapitaal toebedeeld om een ziekenhuis met de juiste voorzieningen te starten. Toen ik hem ontmoette heeft hij mij uitgelegd dat een mobiel ziekenhuis voor afgelegen gebieden heel belangrijk is voor dit land. Ik ben met hem naar Kameroen gereisd en heb samen met hem de situatie bekeken. Daarna ging het allemaal heel snel. Via een vriend van mij, die bij de luchtmacht gewerkt heeft, kregen we heel snel een veldhospitaal voor elkaar met alle toebehoren. Althans het scenario ervan. Gelukkig ome Jan heb ik met uw geld dit kunnen aankopen en is het nu operationeel. Meer dan 100 kinderen zijn nu al geholpen! Liefs, Violet.