#125 - Op onze laatste avond
Gelukzalige blikken worden vanavond met regelmaat de vijf meter lange eettafels over geworpen waar zij een ontmoeting aan gaan met ondeugende grijnzen en liefelijke glimlachen. Steeds meer grappen, grollen en slechte versierpogingen worden de tafels over geslingerd naarmate de ober onze glazen steeds voller vult. Inmiddels schenkt hij ze als wanhopig tot aan de nok toe vol, waarschijnlijk in de hoop minder vaak zich tussen de stoelen door te hoeven wringen als de uitgeputte zeemlap van mijn oma. Ik verkeer in een roes van drank, nervositeit en herinneringen die terloops mijn gedachten overspoelen bij het aanschouwen van de gezichten van mijn bijna oud-studiegenoten, tot mijn gedachten ruw onderbroken worden door een vinger, die als een ijspriem zo hard en koud, in mijn schouder prikt.
Nog voor ik mij omdraai hoor ik een voor mij onbekende stem: “Sorry dat ik je stoor, maar ik moet even iets heel belangrijks vragen…”
De ogen van de jongen tegenover mij kijken mij, voor het eerst sinds ik hem ken, niet vol verlangen en ongetemde lust aan. Zelfs toen ik eindelijk serieus inging op zijn bizarre voorstel om een trio te hebben met zijn beste vriend heb ik zijn ogen niet zo overgoten van verbazing en ongunst gezien. Dan valt het me op dat het rumoer voorbij is, de glazen niet meer klinken en alle gelukzalige blikken zijn ingeruild voor ongeloof. Het is stil. De ogen zijn ofwel op mij gericht of op de onheilspellende bulderstem achter mij. Ik besef me dat een slok Chardonnay nog op mijn tong rust en slik deze door alsof het me extra moed gaat geven mijn lot onder ogen te komen.
Ik draai me om. “Zegt u het eens?”
Plots start er een opzwepend muziekje vanachter de bar, de bulderstem schuift mijn stoel naar achter, zet zijn politiepet bij mij op en scheurt zijn shirt open. Mijn vrouwelijke jaargenoten joelen terwijl mijn minnaar nog steeds met walging toekijkt. Ik gun hem een knipoog terwijl de halfnaakte spierbundel mijn handen over zijn geoliede lichaam laat glijden. Ik maak het vannacht wel weer goed met hem, dit is even heel belangrijk.
