Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#125: diner

 8 december 2016 - 23:19

Het Diner

Jannes leunt over naar Ria, Karel trekt over zijn schouder gekken bekken naar Geertje en we lachen allemaal. De derde gang zal zo opgediend worden, en de bijbehorende drank wordt alvast uitgeschonken. Een tamelijk zware rode wijn, constateren we stiekem maar geheel tevreden zodra de sommelier zich omdraait, die ons dat met al zijn woorden niet duidelijk had kunnen maken.

“Sorry dat ik je stoor, maar ik moet je iets heel belangrijks vragen ...” Met mijn glas nog aan mijn lippen, en Geertjes oordeel over de inhoud nog in mijn oor, draai ik me om naar de onbekende die op mijn schouder tikt. Na een aperitief en twee eerdere wijngangen beschik ik kennelijk niet meer over de hiervoor benodigde coördinatie. Wijn gutst in mijn decolleté, geschrokken nagestaard door de vreemdeling. Ria werpt hem een servet toe, met een vette knipoog, waarop Karel opspringt, met ogenschijnlijk de bedoeling de servet uit de bedremmelde handen te grissen om zelf daadkrachtig te werk te gaan, maar met als voornaamste resultaat dat hij Jannes zijn glas uit zijn hand slaat, terwijl tegelijkertijd zijn eigen stoel kletterend tegen de grond kiept. Een kelner komt uit het niets opdraven met extra glazen en servetten. Hij concentreert zich nadrukkelijk op Jannes, terwijl Karels hand mijn bloes induikt om er, tot groot genoegen van Ria, aan de onderkant weer uit te voorschijn te komen. “Moet je bij mij proberen!” Ze schatert het uit en hijst zichzelf overeind om nadrukkelijk haar nauwsluitende jurkje naar beneden te sjorren.

De ober die juist arriveert met het gebraad weet haar draaiende heupen kundig te ontwijken, zijn collega met bijgerechten bloost tot achter zijn oren, wat Geertje zo luidkeels schattig noemt, dat hij niet meer weet waar hij kijken moet en struikelt over Karels nog altijd op de grond liggende stoel. De boontjes vliegen met een boog over tafel, de compote ploft op de grond. Nog altijd staat daar de vreemdeling. Zijn ogen schieten heen en weer, maar zijn voeten lijken vastgeklonken aan de grond.
“Wat wilde je vragen?”
“Sorry. Sorry, ik had u voor iemand anders aangezien.”

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 december 2016 - 20:15
schrijvenmaar, de betweter in mij dacht na het lezen van 'Jannes leunt over naar Ria, Karel trekt ...': dat moet je dus niet doen, 3 personages in de eerste zin; om nog voor het eind van die zin te worden afgestraft met Geertje. ;) Hilarische scene, helemaal goed van begin tot eind.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 december 2016 - 23:42
bedankt voor jullie reacties! (hoop volgende week weer meer tijd te hebben voor lezen & reageren)

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 december 2016 - 15:05
Wat goed, pure slapstick! Zoals je 'apperatief' schrijft, denk ik dat je je tekst iets te snel hebt geplaatst ;) 'Nagestaard' beschouw ik dat iemand je nakijkt. Bedoel je aangestaard? Je bent gekend om je lange zinnen die niet altijd gemakkelijk te lezen zijn. Hier valt het allemaal wel mee, net omdat het om een opvolging van actie en reactie gaat. ' met ogenschijnlijk de bedoeling de servet uit de bedremmelde handen te grissen om zelf daadkrachtig te werk te gaan, maar met als voornaamste resultaat dat hij Jannes zijn glas uit zijn hand slaat, terwijl tegelijkertijd zijn eigen stoel kletterend tegen de grond kiept.' Ik denk dat dergelijke zin als proefleesstukje wel feedback zou krijgen. 'Ogenschijnlijk' dus het is niet echt de bedoeling. Maar met, hier zou ik één van beide woorden gebruiken. Terwijl en tegelijkertijd verwijzen naar hetzelfde. Evengoed is het geweldig visueel!

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 december 2016 - 23:01
@Marlie: bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik zie nu dat je het zelf ook al slapstick noemde ... Om zorgvuldige controles sta ik sowieso niet bekend, en eenmaal geschreven, kan ik de meest idiote spellingen totaal over het hoofd zien, dus dank voor je opmerkzaamheid. De wijn is het onderwerp in de staar-zin, en die wordt toch echt, al gutsend in de diepte verdwijnend, nagestaard. En 'ogenschijnlijk', omdat het naar het zich laat aanzien zijn bedoeling is, maar de hp dat niet zeker kan weten. En de 'terwijl' voor tegelijkertijd zou inderdaad een goeie zijn om te schrappen, aangezien ik er sowieso wat veel hier vlak bij elkaar heb zitten (heeft natuurlijk wel iets met tempo en chaos te maken, dat alles tegelijkertijd gebeurt), maar dat verpest voor mij sowieso het ritme van de zin, terwijl het dubbele van de formulering bovendien juist de chaos van het moment benadrukt. Je opmerking over "maar met" begrijp ik niet. edit: je hebt me er wel toe bewogen een andere terwijl te schrappen :) @maddbrug: dank voor je reactie

Geen afbeelding
Angus

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 december 2016 - 15:39
Een hilarisch tableau vivant, schrijvenmaar. Overtuigend in beeld gebracht.
Een tamelijk zware rode wijn, constateren we stiekem maar geheel tevreden zodra de sommelier zich omdraait, die ons dat met zijn woorden niet duidelijk had kunnen maken.
Mooi detail. Er kleeft iets triests aan sommeliers. Ze doen alle moeite om iets te vertellen over 'het huis', het druivenras, de grondsoort, de ligging van de wijngaard etc.. maar zelfs de meest fervente wijnkenner is dat verhaal na 10 seconden al weer kwijt. De rest interesseert het sowieso geen bal. (Ik had je trouwens graag nog tweeduizend woorden gegund, want dit zou zo maar op een spontane orgie uit kunnen draaien.)

Profile picture for user Marije Catsburg
Marije Catsburg

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 december 2016 - 9:53
Erg vermakelijk en heel goed voor te stellen. Leuk dat iets compleet onbenulligs zo'n enorme chaos kan veroorzaken. De onbekende man schaamt zich vast kapot dat hij zo'n kettingreactie veroorzaakt, haha. In het middenstuk raakte ik even de draad kwijt, door de wat langere zinnen. Begin af en toe op een nieuwe regel, zeker bij dialoog. Dat maakt het leesbaarder.