# 123 Sinterklaas matroosje

Dos Wijnhof, Nog tien dagen te gaan tot het heerlijk avondje is gekomen. Je laat de lezer achter in ongekende spanning of de wensen van Anja vervuld zullen worden.

Lang geleden, Jan, toen ze nog een klein meisje was, telde ze de nachten die ze nog moest slapen voor het pakjesavond was. Zo lang kan Anja niet meer wachten. Vol verwachting klopt haar hart. Ze is gewend te krijgen waar ze om vraagt.

Ha, ha, ha. Jij wordt vast in de zak gestopt, Dos. En dan mee met Sinterklaartje, het hele jaartje. :D

Ha, ha, ha. Jij wordt vast in de zak gestopt, Dos. En dan mee met Sinterklaartje, het hele jaartje. :D

Als dat gebeurt, Jules, zal ik moord en brand schreeuwen: ' Buß und Reu, knirscht mein Sündenherz entzwei.'

‘Sint, wat vindt u daar nou van?’ ‘Waar moet ik wat van vinden, mijn jongen?’ Iedereen die meer dan honderd jaar jonger is dat hemzelf, spreekt Sint aan met mijn jongen of meisje; al naar gelang. ‘Nou’, vraag ik verder, ‘dat de schrijfcoaches in het geheel niet gereageerd hebben op het sinterklaasversje van Anja: Sinterklaas matroosje.’ ‘Hebben ze dat werkelijk niet? Dan zijn ze het vast vergeten.’ ‘Nee, dat geloof ik niet. Op zekere dag is schrijfcoach Wilma de inzendingen van boven naar beneden van commentaar gaan voorzien. Anja’s versje stond toen op de vierde plaats en Wilma is daar doodleuk overheen gehopt. Alsof Anja niet bestond.’ ‘Anja niet bestaan…? en die andere coach heeft het ook niet opgemerkt? Dat is een schande, dat riekt naar discriminatie. Ik zal er mijn Pieten op af sturen. Die moeten maar eens duchtig met hun roeden zwaaien en dreigen. En als ze tegensputteren gaan ze de zak in en mee naar Spanje, dat zal ze leren, die coaches.’ ‘Ho-ho Sint, niet zo hard en streng van stapel lopen, we leven in de twintigste eeuw; weet u wel? Met harde straffen bereik je niets. Vaak het tegenovergestelde van wat je voor ogen staat te bereiken. Probeer ze te begrijpen. Misschien vonden de dames het versje van Anja dubbelzinnig en aanstootgevend en vonden ze het beneden hun waardigheid om er commentaar op te leveren? Zou zomaar kunnen. Het zijn ook maar mensen, niet zonder twijfel.’ ‘Onzin, klinkklare onzin. Een schrijfcoach moet zich niet uit het veld laten slaan door een beetje schuine dubbelzinnigheid. En bovendien, het versje is helemaal niet dubbelzinnig. Wat bazel je nou?! Anja woont in Durgerdam, even ten noorde van Amsterdam, in een gerestaureerde stolpboederij. Naast de voordeur zit een granieten steen met een vertikale gleuf erin: haar brievenbus. Aan de binnenkant is onder die gleuf een stenen plateau gemetselt, waarop een doos staat waar al haar brieven en andere poststukken in vallen. Anja is schrijfster van kinderboeken en krijgt veel post. Het is haar een gemak, de doos met alle post zo mee naar haar werkkamer te kunnen nemen.’ Hoe weet u dat zo goed, Sint?’ ‘Hoe ik dat zo goed weet, jongen? Nou, telkens als ik naar Nederland kom, moet ik toch ergens logeren. Dat doe ik al jaren bij Anja, mijn lieve Anja noem ik haar. Want lief is ze. En mooi ook. En elk jaar stuurt ze me haar versje: Sinterklaas matroosje/rij wat in mijn doosje/glij wat in mijn gleufje/dank u Sinterkleusje, waar ik zo van hou. Weet jij, dat Anja een van de weinigen is die zich mét mij stoort aan dat domme kapoentje. Wie haalt het in zijn nog dommere hoofd om mij met een gekastreerde haan te vergelijken? Bovendien doet Anja de werkelijkheid geen geweld aan door mij een matroosje te noemen. Want als ik met mijn stoomboot uit Barcelona vertrek, dan ben ik gewoon een matroos; ik sta aan het roer. En als ik dan door de Straat van Gibraltar tuf en ook op de woelige baren van de Golf van Biskaje en de Noordzee, bij storm en bij wind, denk ik steeds aan mijn Anja, dat mollige kind. Want lekker mollig is ze. Vlak voor ik in Nederland aankom leg ik mijn matrozenkloffie af en verkleed mij met habijt en mijter, zoals iedereen mij kent. ’s Avonds laat, als ik met mijn schimmel en mijn Pieten over de laatste daken van Amsterdam en omstreken raas en overal cadeaus door de schoorstenen naar beneden heb gemieterd, dan denk ik weer aan de warme ontmoeting met Anja. Voor vanavond heb ik een extra leuke verrassing voor haar. In de Berenstraat in Amsterdam heb ik bij Marlies Dekkers een setje luxe ondergoed voor haar gekocht: couture pallas athena, met babydoll en nylonkousen met jarretel. Maat 75D! Gaan we samen passen! Op het hoogpolige vloerkleed! Vóór de open haard! Buiten sneeuwt het! Het is pakjesavond!

Lieve @Dos, je bent nog steeds overgeslagen, merk ik. Ik vermoed dat Anja met haar heerlijke attributen deze honderddrieëntwintigste reis niet aan haar trekken komt ongeacht het feit dat de Goede Sint zo fenomenaal uitpakt. Zou het door een tekort aan roedes komen nu Zwarte Piet zich in veegkleuren oplost? ;)

Dat dit verhaal je reinste dromerijen zijn, merk ik aan de onkunde in verband met de maat van het lingerie-setje. Een mollig meisje heeft minstens 95C. :o

Lieve @Dos, je bent nog steeds overgeslagen, merk ik. Ik vermoed dat Anja met haar heerlijke attributen deze honderddrieëntwintigste reis niet aan haar trekken komt ongeacht het feit dat de Goede Sint zo fenomenaal uitpakt. Zou het door een tekort aan roedes komen nu Zwarte Piet zich in veegkleuren oplost? ;)

Lief @Mili, waarom de coaches alleen mij deze week hebben overgeslagen, weten alleen de coaches. Ik en de Sint kunnen alleen maar gissen. Met de roedes van de Zwarte Pieten is dit jaar niets mis, daar kan het niet aan liggen. Leuk dat je even langs kwam.

Dat dit verhaal je reinste dromerijen zijn, merk ik aan de onkunde in verband met de maat van het lingerie-setje. Een mollig meisje heeft minstens 95 C. :o

Blavatski, je hebt volkomen gelijk. Ik had de maten van mijn vrouw gevraagd, 75 C, en om Anja iets molliger te maken had ik haar een D-cup toegedacht Het moet dus 75 D zijn. Geen 95; Anja is wel slank. Dank voor je kritische blik.