Samen met mijn beste vriend Matteo zijn we door de wijk aan het fietsen. We waren al vroeg vrij van school en verveelden ons stierlijk. Beiden zijn we 15 en nog erg jong en soms wat lomp. Onderweg komen we een paar jongens uit de wijk tegen, waar we wel eens mee voetballen of gewoon wat rondhangen bij het winkelcentrum. We haalden wel eens wat baldadigheid uit, maar gingen nooit te ver. Desondanks zien de buurtbewoners ons wel als tuig en hangjeugd, dat niks beters te doen heeft en dat creert soms de nodige spanning. We stopten om ons bij de jongens te voegen en gingen op het grasveldje poorten, dat is een voetbal spel waarbij je elkaar met de bal door de benen moet proberen te spelen. Naast dat grasveldje stond een oud en klein beetje verwaarloosd huis, waarschijnlijk uit het begin van de vorige eeuw nog. In dat huis woont een knorrig oud mannetje van in de 70, wat vaak tegen ons begint te schreeuwen en ons wil wegsturen, als we op het grasveldje naast zijn huis met de bal spelen. Op gegeven moment trapt iemand de bal in zijn tuin en niemand van ons durfde die bal op te halen, bang voor een tirade. Ik was de klos om de bal te halen. En ja hoor net als ik naar de bal wil toelopen, komt meneer brompot buiten. Hij staat voor de bal en als ik vlak bij hem ben om de bal te vragen, trapt hij tegen de bal zo door mijn benen en steekt zijn beide handen in de lucht en roept: ‘Panna!’ Sindsdien gaan wij op goede voet met meneer en hebben we hem gevraagd of wij wat op zijn schuurtje mochten spuiten als eerbetoon. Vandaar de woorden: ‘leipe shit ouwe.’