Geen afbeelding
Dreaming

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#121 De eenzaamheid doorbroken

 4 november 2016 - 13:57
Met een schok zet mijn borstkas zich uit en stroomt de koude, stoffige lucht mijn lichaam binnen. Even blijf ik stil liggen, genietend van de beweging van de adem in mijn lijf. Dat heb ik al precies een jaar niet meer gevoeld. Dan open ik mijn ogen en rek ik mijn lichaam uit. Ik breng mijn armen boven mijn hoofd en hoor mijn botten kraken. Mijn stijve spieren doen pijn van de beweging. Ik sla mijn benen over de rand van het bed en sta voorzichtig op. Ik kijk om me heen naar de donkere ruimte en het grote hemelbed, groot genoeg voor twee personen. Even later sta ik buiten en mijn mondhoeken gaan uit zichzelf omhoog. De kruidige geur van pompoensoep, het geroezemoes van groepjes mensen, het gegil van opgewonden kinderen en de aanblik van papieren vleermuizen vervullen me met vreugde. Dan herinner ik me wat mijn missie is en scan ik de mensen. Mijn oog valt op een lachende, gespierde jongen die op een van zijn vrienden springt om hem te laten schrikken. Dat is hem. Ik ga vastberaden op hem af, kijk hem recht in de ogen en zeg: “de accu van mijn auto is leeg en ik moet op tijd thuis zijn, zou je mij kunnen helpen?” de jongen kijkt me aan met een uitdrukking van verwondering en ten slotte verlangen. “Natuurlijk, waar sta je?” Ik glimlach, pak zijn hand en leid hem het steegje in. Met een snelle beweging sla ik zijn hoofd tegen de muur, waarop hij in elkaar zakt. Ik neem hem mee naar binnen met een warm en tevreden gevoel. Het komende jaar zal ik niet alleen zijn. Ook hij zal niet meer ademen tot de volgende Halloween.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 november 2016 - 18:12
@Dreaming, heerlijk ranzig verhaal. ;) Ik vind het goed gedaan. [de jongen kijkt me aan met een uitdrukking van verbijstering, verwondering en ten slotte verlangen.] De jongen Eerst verbijstering dan verwondering? Het eerste is sterker dan het tweede. Ik zou alleen voor verwondering gaan. Gek detail: Kruidige geur van pompoensoep. Volgens mij ruikt de soep van nature zoet.

Geen afbeelding
mirabella69

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 november 2016 - 22:35
leuk begin, prettig lezen Bizar plot , je zal maar zo'n verlangen hebben . Pompoensoep is erg favoriet je kunt hem op verschillende manieren klaarmaken, (misschien moeten we gelijk recepten uitschrijven voor wat variatie volgend jaar. met (kip) gehakt balletjes zonder balletjes met kruiden zonder kruiden met suiker)

Geen afbeelding
Lilithx

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 november 2016 - 23:22
Ook hij zal niet meer ademen tot de volgende Halloween. Jouw laatste zin heb ik niet helemaal mee... Leuk geschreven. Eenzaamheid, het treft alle mensen wel eens. Nooit bij stilgestaan dat het ook tijdens halloween een allesoverheersend gevoel kan zijn. Om eerlijk te zijn kruip ik dan het liefst ver weg van alles en iedereen, die zich ermee bezig houdt.

Geen afbeelding
Dreaming

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 november 2016 - 9:06
Bedankt voor de reacties! Pompoensoep kan je inderdaad op veel verschillende manieren maken, kruidig kwam gelijk bij mij op omdat de pompoensoep die ik maak met allerlei kruiden is en dan zo ruikt. 0=) Wat het achterliggende idee was, waarvan ik me nu afvraag of het er niet te subtiel om te volgen in verwerkt is, was dat de hoofdpersoon iemand is die het hele jaar lang 'dood' is behalve op Halloween. Ze wil niet meer het hele jaar alleen zijn (een dood lichaam wil nog niet zeggen een dode geest) en neemt daarom een jongen mee in hetzelfde lot.

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 november 2016 - 11:00
Prachtig stukje, zeker die eerste alinea! Alleen '... die ze niet meer gewend zijn' zou ik weglaten. Lijkt me logisch na een jaar onbeweeglijkheid lol Ik had het al eens gelezen, en met de gedachte dat het een vampier was die slechts op Halloween toeslaat, vond ik het al vreemd dat 'ik' niet beet, maar de jongen slechts een opdoffer gaf. Dus ben je geen vreemdsoortig wezen, ook geen zombie, maar een 'dood' mens die nochtans niet op een kerkhof is beland? Want 'even later sta je buiten' en je wordt door niemand herkend als dat mens dat toch al lang dood is? En hopelijk woon je niet te ver van dat steegje af, want een lichaam meezeulen doe je niet onopvallend. Waardoor ik dan idd kom bij je laatste zin, die hoger vermeld niet goed begrepen wordt: een mens wiens hoofd je tegen de muur knalt, lijkt me toch wel dood te zijn, of je moet iets van jezelf geven zodat hij jouw eigenschappen krijgt. Ach ja, mijn zoontje zegt altijd dat ik veel te veel nadenk over onmogelijke dingen!

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 november 2016 - 12:17
Natuurlijk staat dit verhaal bol van de onwaarschijnlijkheden, maar ik vind het juist tof dat iemand zijn fantasie de vrije teugels geeft en een bizar stukje uit z'n mouw schudt Graag gelezen en vooral de titel in verband met het sinistere gebeuren vind ik goed gevonden. Graag nog zo'n verhalen, dreaming.. :o Je hebt de juiste nicknaam gekozen. (voor mij althans).

Geen afbeelding
Dreaming

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 november 2016 - 17:49
@Marlie: dat is inderdaad wat overbodig, bedankt. :) Ze was ooit een mens, totdat ze de ondode-op-een-dag-na werd. Haar lichaam blijft altijd hetzelfde, maar komt eens per jaar tot leven voordat ze weer een jaar dood is op haar oude slaapkamer in een verlaten studentenhuis in het steegje. Ze is een wezen dat anderen hetzelfde als haar maakt door hen te doden. Doordat ze aan haar hand sterven worden ze zoals haar. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik dit ter plekke verzin :p het verhaal ontstond gewoon zo en de waarschijnlijkheid had ik niet echt over nagedacht omdat het een fantasieverhaal was. @Blavatski: bedankt voor je fijne feedback!