Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht # 121 - moorddadig

Ze was nog nooit zo kwaad geweest. Op de avond van Halloween had hij haar laten staan. In haar vermomming waar ze dagen aan had gewerkt. “Vergeten”, zei hij laconiek toen ze hem erop aansprak. “Vergeten? “ Klonk het in haar kolkende binnenste. “Me hoela.” Ze had hem wel herkend onder het clownspak terwijl hij met de andere feestgangers joelend door de zaal rende. Ze had wel gezien hoe zijn ogen gretig over de borsten en billen van haar rivalen gleden. Na een paar slapeloze nachten was ze tot de conclusie gekomen dat ze hem ging vermoorden. Op een afschuwelijke, pijnlijke manier. De meest afgrijselijke dood die je maar kon bedenken. Ze zou toekijken terwijl hij kronkelde van de pijn en oorverdovend zou gillen. Nee, er zou geen medelijden in haar anders zo zachte natuur zijn. Ze zou hem hard en meedogenloos nog een paar schoppen in zijn onderlijf geven, op de gevoelige plek die ze zo goed had leren waarderen. Urenlang zou ze hem laten lijden, zoals zij nu leed onder zijn onverschillige houding. De gedachten aan de monsterlijke dingen die ze ging doen maakten haar vrolijk. De knagende pijn in haar hart nam af. Het laatste restje pijn zou verdwijnen wanneer hij bloedend en zieltogend op de grond voor haar zou liggen. Naakt, gekneusd, met starende ogen waarin het gretig verlangen naar borsten en billen verdwenen was. Ze kreunde zachtjes van genoegen en voelde hoe haar geslacht met haar meeleefde. Haar wraak zou zoet zijn en haar genoegen zou tot een hoogtepunt leiden. Ze verzamelde alle messen die ze maar kon vinden. Het afmaken zou in het park gebeuren, vanavond, wanneer hij op weg was naar de avondschool. Het was donker om die tijd en de wandelaars zouden rustig voor de televisie zitten terwijl zij haar eigen thriller ging uitvoeren. Ze stond op een hoogte achter een boom. Uit het niets zou ze boven op hem springen. En steken, steken, steken. Ze begreep niet waarom ze zelf zo”n stekende pijn voelde terwijl ze tegen de grond sloeg. Het mes van haar verkrachter raakte haar dodelijk.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat einde had ik niet aan zien komen. De energie die je uitstraalt trek je naar je toe? Oppassen dus. Herkenbaar die wraakzuchtige gevoelens.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Verrassend Blavatski! Ze was zodanig met haar wraakactie bezig, zo geconcentreerd op de daad die ze zou verrichten, dat ze haar eigen dood niet zag aankomen. Hier heb ik het wat lastig: 'Ze stond op een hoogte achter een boom. Uit het niets zou ze boven op hem springen.' Dan zou ze al op een redelijk hoge heuvel moeten staan, om boven op hem te belanden als ze springt. Kleintje: 'Urenlang zou ze hem laten lijden, zoals als zij nu leed ... ' Je hebt hier 'als' te veel. 'Ze verzamelde alles messen ... ' Een 's' te veel aan alle. Mooi, spannend uitgewerkt!

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een einde, dit verhaal zou een perfecte filmscène kunnen zijn. Ik zie het zo voor me. Mooi en boeiend geschreven, ik werd volledig meegezogen in het personnage.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Blavatski, hoe prachtig delicaat is dit wel beschreven! [Ze zou hem hard en meedogenloos nog een paar schoppen in zijn onderlijf geven, op de gevoelige plek die ze zo goed had leren waarderen.] [Naakt, gekneusd, met starende ogen waarin het gretig verlangen naar borsten en billen verdwenen was. Ze kreunde zachtjes van genoegen en voelde hoe haar geslacht met haar meeleefde.] Weer een nieuwe Blavatski. :) En wat een kracht spreekt uit deze zin: [En steken, steken, steken.] Ik heb genoten van uw verhaal.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Marlie voor het wijzen op de taalfoutjes. Gek dat een mens daar zo overheen kan zien. Fijn dat je het spannend vond en ja, die hoogte achter de boom, daar valt over te discuteren. In mijn verbeelding was die tamelijk hoog. Fijn dat je het verhaal toch spannend vond. :o

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je mw.Marie dat je mijn verhaal spannend vond. Ik heb het in één ruk geschreven en ik was een beetje nijdig over iets. Dan komt mijn donkere kantje boven zeker? :o

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Mili voor je lovende commentaar. Het verhaal schijnt in de smaak te vallen. Het meer pittige heb ik van jou afgekeken. :o Ik heb veel van jou geleerd en dat schrijf ik nu vandaag al voor de tweede keer, hè? Het zoeterige moest er bij mij een beetje af. :o

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Blavatski, Ik geniet van jou woordspelingen ze zijn zo af. Ik vind je gedachtengang zo wezenlijk en kan me er in vinden. Darentegen vind ik het eind triest. Zou de hp inderdaad genoegdoening voelen bij het af-maken. Wanneer het ander af zou lopen. Ben beniewd.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het kan aan mij liggen, en misschien ben ik te moe om nu de teksten hier nog te lezen, maar voor mij is het niet consequent. Het verhaal dan, niet je taalgebruik of stijl. Ze wilt dat hij naar haar kijkt, dat doet hij niet en daar wordt ze verschrikkelijk boos om. Ze wil wraak nemen, om zo'n (op dat moment) onbenullige reden, terwijl ze zichzelf ziet als iemand met een 'zachte natuur'. Om dan te komen tot de onthulling dat hij haar verkracht heeft... Ik kan het niet volgen...

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, indringend geschreven, een verrassend einde en prachtig woordgebruik. 'terwijl zij haar eigen thriller ging uitvoeren' geweldig. Ik had ook even moeite met die hoogte achter die boom. Ik kan me er niet zo'n voorstelling van maken, welke hoogte? Staat ze ergens op? Iets natuurlijks, of iets anders?

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ik heb ook een beetje moeite met de hoogte. Een heerlijk verhaal. Nu leren we de echte Blavatski kennen. Ik had het nooit achter je gezocht, (boven op = bovenop).

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een pittig verhaal, Blavatski. Al die tijd had ik het gevoel dat ze het toch niet zou doen wanneer ze hem zou zien, juist omdat ze zachtaardig was. De laatste zin klopt niet helemaal. Hoe weet ze dat hij haar verkrachter is als het mes haar dodelijk raakt?

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag :o Mirabella, fijn te lezen dat je mijn verhaal kon smaken. Tja, het einde is inderdaad triestig. Terwijl ik aan het schrijven was speelde ik even met de gedachte om het meisje om de hals van haar vriend te laten werpen en hem te bedelven onder haar liefdesbetuigingen, maar mijn donker kantje besliste er anders over. Ik ga doorgaans achter mijn laptopje zitten, begin te schrijven en kijk wel waar het naar toegaat. Ik schrijf het in één ruk, zonder veel nadenken. Dat werkt bij mij het beste. Ik sta wel altijd open voor de goede raadgevingen hier op SOL; die zitten in mijn achterhoofd.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Lilithx, dank je wel voor je berichtje dat je ondanks je vermoeidheid achter liet. Het lijkt inderdaad kinderachtig dat het meisje zo furieus reageert. Dat ze hem in zijn onderlijf schopt, de plek die ze zo had leren waarderen, wil zeggen dat ze zich sexueel heel goed bij hem voelde en dus extreem jaloers was op haar Halloweenrivalen. Ik, als bedenkster van dit verhaal, laat het aan de lezers over te begrijpen dat ze zelf wordt aangevallen door een andere kerel, een verkrachter die haar de dodelijke steek toebrengt die ze zelf wilde uitvoeren. Ze heeft als laatste gewaarwording nu zelf de stekende pijn. :o Misschien had ik iets duidelijker moeten zijn. Maar ze zeggen hier op SOL: show, don't tell. :unibrow:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Dreaming, dank je wel voor je lovende woorden. Ik begrijp dat "de hoogte achter de boom" bij sommige personen niet voldoet. Maar ik herinnerde mij een boswandeling waarin inderdaad een dergelijke situatie aanwezig was. En die zag ik in mijn geest voor me. En is het niet heerlijk om als schrijver :o fantasie met de werkelijkheid te kunnen verenigen?

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Tja, dank je wel voor je positieve woorden. In verband met "de hoogte" hoop ik dat je tevreden zult zijn met het antwoord dat ik hierboven aan Dreaming heb gegeven. :o Tja, de èchte Blavatski, komt stukje bij beetje boven hier op SOL, dank zij jullie ondersteuning en raadgevingen. Ik vermoed dat er nog meer laagjes aanwezig zijn. Hopelijk kan ik die laagjes in goede banen leiden. Het is een proces van durven tonen wie je diep van binnen bent, denk ik. En we houden graag ons masker op. :rolleyes:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Meta, dank je wel voor je bezoekje en je mooi commentaar. In de laatste zin, laat ik, als bedenkster van dit stukje, het meisje de pijn voelen van het stekende mes van een onverwachte verkrachter die haar aandoet wat zij haar vriend wilde aandoen. Zij dacht dat iedereen braaf voor zijn TV zou zitten, maar er lopen helaas ongure individuen rond. Ze heeft gewoon pech. Zij heeft er geen benul van wat er gebeurt. Misschien had ik iets duidelijker moeten zijn? Maar gedachtig aan het feit dat ze hier op SOL als raad geven, "show, don't tell", hield ik het zo kort mogelijk. Toch fijn dat er over de inhoud wordt nagedacht en er commentaar op wordt gegeven. Zo ontdek ik mijn zwakke plekken. :p

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'Ik, als bedenkster van dit verhaal, laat het aan de lezers over te begrijpen dat ze zelf wordt aangevallen door een andere kerel, een verkrachter die haar de dodelijke steek toebrengt die ze zelf wilde uitvoeren. ' Die had ik wel door Blavatski! Je blijft nog begrijpelijk in je donkere verhalen. Hopelijk komen er nog meer van dit soort verhalen uit je mouw! Inderdaad, durven tonen. Het lijkt simpel, maar is niet voor iedereen weggelegd.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
U blijft mij verrassen met al die verschillende stijlen die u schrijft. Dit verhaal las ik met open mond, wat een spanning en wat een fantastisch einde.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Blavatski, Een hartstochtelijk verhaal heb je geschreven. Wat een emoties. Misschien ' Ze zou toekijken hoe...' veranderen in 'Ze zou toekijken terwijl...' (Omdat je moeilijk het oorverdovende gillen kunt zien). Leuk om een gezicht te zien bij de verhalen :thumbsup:. Wel een jeugdig gezicht. Je blijft verrassen met je verhalen.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Willemina, fijn dat je langs bent gekomen en zo'n positief commentaar hebt achtergelaten. Ik zal het "hoe" veranderen in "terwijl". Is inderdaad beter. Leuk dat je opmerkt dat ik mijn foto veranderd heb. Ik ben 80 jaar op deze foto en ben best fier dat ik nog een jeugdige uitstraling heb. Ik wil vooral wijzen op het feit dat je als oudere mens nog niet bent afgeschreven, al laat de grote hoop dat wel zo uitschijnen. Ik probeer op deze manier moed te geven, en een voorbeeld te zijn voor iedereen die de ouderdom met angst tegemoet blikt. :o

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Probeer eens hoe het leest als je de eerste zin schrapt. Gruwelijk verhaal, ik wist niet dat je dit in je had. Zelf mijd ik dergelijke personages :) Het is je goed gelukt. Ga je meedoen aan de thrillerwedstrijd 'de pennen zijn geslepen'?