# 121 - Mees

@Mili Wow, die laatste zin grijpt me bij de strot, al zie ik bij herlezen duidelijke stormballen, zoals het hijgen en het schreeuwen. De zin "Dan vergiste hij zich wel eens en nam zijn afgelikte kaakje." las ik eerst fout (hij=Mees i.p.v. =de buurman). Dat kun je iets duidelijker formuleren door "Dan vergiste [i]die[\i] zich (etc.)." Het jongetje als vertelperspectief heb je goed gedaan. Een paar suggesties: "fascineren" en "verdwaald in zijn baard" is mooi taalgebruik, maar lijkt me niet in de gedachtewereld van het kind op te komen. (Lastig, hè, je eigen register te moeten onderdrukken :).) "waar je in weg kon zinken." >> ... in wegzonk. (Dat versterkt de onmacht van het kind.) De zin met dat kleuren bij de bank vind ik in het totaal uit balans: hoe de ouders in het leven staan is al duidelijk door de "zien dat we deugen" zin. Mss is het sterker om die zin te schrappen en het Afrikaanse kind als ornament te laten staan, omdat het (m.i.) beter bij het perspectief/begrip van het kind past. Hij kan zonder emotie verwoorden, omdat hij het niet echt begrijpt, maar dat is voor de lezer des te schrijnender.

Ach Mili toch, wat heb je me weer tot in mijn ziel geraakt. Graag gelezen? Ja en neen. :(

Even dacht ik dat de participatiemaatschappij toch een goed idee is, maar het moest wel verkeerd aflopen. Er zitten verschillende lagen in je verhaal. Stof tot nadenken.

Mili, ik weet niet waarom je steeds maar weer over kinderverkrachters en vrouwenverkrachters en vrouwenmishandelaars wilt schrijven, maar ik ben er klaar mee. Ik kom hier niet om misselijk te worden van de teksten. Ik zal niet meer reageren op je stukjes. (Klap op de vuurpijl is overigens wel je kritiek op de vorige opdracht. Ik begrijp nu waar die vandaan komt: je kon er geen gruwelijke man in kwijt. Je bent een tikkende plaat geworden.)

@Ostinato, Applaus voor bovenstaande reactie. Inhoudelijk zeer sterk. Ik denk dat Mili (en alle andere deelnemers en lezers) heel veel hebben geleerd van dit stukje opbouwende en stimulerende feedback!

@Leonardo, 'die' in plaats van 'hij' pas ik aan. 'Waar je in wegzonk' in plaats van 'waar je in weg kon zinken' is inderdaad een wereld van verschil. Prachtig hoe je de lading versterkt door zo'n kleine wijziging. De zin 'kleuren bij de bank' hoorde ik iemand zeggen en vind ik zo absurd, zo hemeltergend, dat het de absurditeit is die mij aanspreekt. Daarentegen begrijp ik je kindperspectief. Ergens voel ik me hier weer de verteller die over het kind spreekt. Of het loopt door elkaar heen. Het is en blijft een lastig te beheersen materie. In die zin gaat dit ook op voor 'Mees en fascineer' en 'verdwaald en baard'. Het is ook weer een binnenrijm dat me aansprak. Dank je hartelijk voor je immer interessante beschouwingen. @Blavatski, het is dat ik gisteren sprak met iemand over een boek dat recent uitkwam. Het thema is misbruik van een kind, c.q. van de schrijver. Het is heel hard maar het bestaat. Wel probeerde ik het bedekt te brengen. Excuses voor uw ziel. @nyceway, ik heb inderdaad meer willen laten zien dan dat ene afgrijselijke. Dank je. @Ostinato, wil je mijn reactie bij @Blavatski lezen? Hoe wrang ook, is er wel effect gesorteerd. Het is jouw keuze, ik vind het jammer. De klap op de vuurpijl; dit is geenszins zo en m.i. ook een onvriendelijke gestelde aanname. Ik heb Sara gezegd waarom ik dit vond. En ik blijf op jouw stukjes reageren. ;)

@Annemieke, terwijl ik peinsde over hoe ik mijn reactie naar @Ostinato zou verwoorden, kwam jouw reactie binnen die ik na de mijne las. Ostinato's reactie is inderdaad niet inhoudelijk constructief. Ik ben sowieso van mening dat op de schrijver spelen een slechte zaak is. Het gebeurde recent ook op een andere site en het verbaasde me pijnlijk. Aan de andere kant moet ik realistisch zijn. Het gebeurt en het zij zo. Ik wil niet wegkijken van problemen, hoe en waar dan ook. Door ze te benoemen, zoals erover te schrijven, ga je m.i. handelen, oplossen. Wegkijken is voor mij geen optie. Dankjewel voor je reactie.

Dag Mili, excuses zijn aanvaard, maar niet nodig, hoor! Mijn ziel is mijn pakkie-aan, zoals ze zeggen. En die is te zwak om alle ellende en pijn in de wereld aan te kunnen. Ik bewonder de mensen die er hun schouders onder durven zetten, zoals jij. Je weet dat ik al een respectabele leeftijd heb bereikt. Ik ben als astrologe, hypnotiseuse en handengenezend persoon, als medium, een half mensenleven bezig geweest met mensen te ondersteunen. Ik blijf achter als een moegestreden mens met lege handen, letterlijk, ik bezit niets, maar verwonderlijk genoeg met nog genoeg geestkracht om me op de been te houden. Het kwaad hoort bij het leven, Mili, het is strijden tegen de bierkaai; je hakt één tentakel af en er groeien er drie voor in de plaats. Ik denk dat we het moeten aanvaarden en ermee moeten leren leven. God schiep de wereld en zei dat Het Goed was. (waar Het voor moest dienen - Gods-dienst). Hij zei niet dat Het fantastisch was... Eindconclusie: pour vivre heureux, faut vivre caché. (Maar ik beweer niet dat ik hierin gelijk heb. Een oudere heer zegde mij dat eens toen ik nog een stukje jonger was.) Ik heb jaren geleden eens een gedichtenwedstrijd gewonnen. De titel: mijn ziel. Ik zal het straks op proeflezen zetten. En Mili, de avond waarop de prijsuitreiking plaats vond (in Antwerpen) zegde de presentator bij de aankondiging van de TWEEDE prijs: "de dichter die nu zijn gedicht gaat voordragen zou eigenlijk de eerste prijs gekregen moeten hebben!" Het was een mooi gedicht, daar niet van, maar het publiek reageerde wel rumoerig op de aankondiging. Begrijpelijk. Daarna mocht ik, de winnares, het podium bestijgen zoals ze dat zo mooi noemen; wel, het was een verschrikkelijke vernederende ervaring, maar ik droeg mijn drie gedichten met verve voor (uit woede was ik zo flink) en kreeg een mooi applaus. Maar je ziet hoe kleinzielig en gemeen mensen kunnen zijn. En dit is niets bij al wat mensen elkaar aandoen. Zelfs hier op SOL komt de kleinzieligheid bovendrijven zoals je hebt mogen ondervinden. Je weet dat ik je schrijftalent enorm bewonder en al veel van je geleerd heb! (uitroepteken). :o

@Blavatski, wat een mooie openhartige reactie geeft u. Het ontroert me en ik zal zeker uw gedichten lezen. In: [pour vivre heureux, faut vivre caché] ligt wijsheid besloten, alleen ben ik (nog te) recalcitrant. Uw geestkracht komt allicht voort uit het werk dat u voor anderen deed. Ik zie het aan een scala van uiteenlopende verhalen die mij keer op keer doen denken: Wow, hoe krijgt ze dit nu weer voor elkaar. In die zin bent u bewonderenswaardig, met een uitroepteken deze keer! :) Gaat u vooral door met schrijven, ik lees u zo graag.

Ik zeg maar, het is een Mili-stijl die je gewoon - of niet gewoon - wordt. Uniek, moet ik toegeven. Met de nodige woordkleuringen dus. En de laatste zin, ja daar slik je wel eens bij, hoewel de bezoekjes aan de buurman die hem soep, thee en likkaakjes geeft, onbewust al voor verdachtmaking kunnen zorgen. Je hebt het net voldoende uitgewerkt Mili, om volkomen begrijpbaar te zijn.

Even een probleem

Nog eentje :D

@Marlie, site- of computerproblemen hoop ik? ;) Het hijgen en schreeuwen dragen er ook toe bij. Je kunt niet iedereen blij maken met je teksten. Dankjewel voor je prettige reactie.

Mili, hartverscheurende en schrijnende tekst. Razendknap ook, je benoemt niets letterlijk, maar kleine hints (het kwijldraad, de likkoekjes, het hijgen) doen het ergste vermoeden en leiden naar de aangrijpende slotzin. Nee, geen fijn onderwerp inderdaad. Maar als je er zó over kan schrijven: blijf vooral doorgaan met onderwerpen waar soms met een boog omheen gekeken/gelopen wordt En Blavatski, met ontroering jouw bijdrage gelezen.

Het is een verhaal uit jouw Mili geest, een verhaal wat meestal iets raakt wat niet veel andere schrijvers zullen beschrijven. Je hebt lef om nodig om zo te schrijven, veel lef. Je opbouw van het verhaal is krachtig met een genadeslag aan het einde. Het knalt in je. Maar tegelijkertijd is het een waarheid waar we niet om heen kunnen die jij weet te beschrijven.

Mili, ik weet niet waarom je steeds maar weer over kinderverkrachters en vrouwenverkrachters en vrouwenmishandelaars wilt schrijven, maar ik ben er klaar mee. Ik kom hier niet om misselijk te worden van de teksten. Ik zal niet meer reageren op je stukjes. (Klap op de vuurpijl is overigens wel je kritiek op de vorige opdracht. Ik begrijp nu waar die vandaan komt: je kon er geen gruwelijke man in kwijt. Je bent een tikkende plaat geworden.)

Ostinato, wat een vreemde, intollerante reactie van je… doet me denken aan je aanval op de persoon van Woodpecker in september 2015. Als de verhalen van Mili je niet zinnen, dan lees je ze toch eenvoudig niet. In de regelementen staat nergens dat je daartoe verplicht bent. Het is ook niet nodig dit verzuim aan te kondigen. Of heb je hier een speciale bedoeling mee? Ik betwijfel dat jij zo fijngevoelig bent dat je onwel wordt van de teksten die hier geopenbaard worden. Dagelijks terugkerende verhalen over de ellende elders in de wereld zul je waarschijnlijk ook niet lezen, want misselijk. Heb je dat die journalisten ook laten weten? Wat denk je? is de reactie van Annemieke gemeend of sarcastisch bedoeld?

Jeetje... Ostinato ...ik ben nog maar een beginner, ik schrik van zo'n persoonlijke aanval wat moet Milli hier nou van leren feed-back is toch om van te leren, en om van te groeien. Tenminste dat hoop ik oprecht. Milli, Ik vond je verhaal heel mooi, triest is het om steeds weer te ontdekken hoeveel verknipte geesten er ook in de realiteit rond lopen blijf er vooral over schrijven want mensen wakker blijven schudden is nooit verkeerd, voorkomen is beter als genezen.

Ik heb iets veranderd in de tekst. 'Veel lekkerder dan' is 'Het smaakte anders' geworden. @Nel en @Madd, ik vraag me weleens stilletjes af hoe het toch kan dat ik van die prachtreacties mag ontvangen, zoals die nu van jullie. Het sterkt me. Reden temeer omdat ik aan een boek schrijf over een ... raad eens ... verwerpelijk - eufemisme - persoon van de andere kunne. Echt. ;) @Mirabella, ik moest lachen om je reactie. Tja, Mili wist ook niet wat ze er van kon leren. Dan groeit ze maar een beetje alle kanten uit en door. :) Hartelijk dank voor jullie reacties.

Het vreemde is... Ik voelde aan je woordkeuze en de sfeer van je stuk dat het niet klopte, toch kon ik het niet meteen zien als kindermisbruik. Misschien omdat ik peerdrupsen en likkaakjes niet ken. Ik was daar meer mee bezig dan met je tekst en z'n inhoud. Leuk ook die meerdere lagen.

@Dos, ik heb nagedacht over je reactie die voor mij terecht is. Ik dacht er met name over na waarom ikzelf niet anders reageerde. Is het des vrouwen - lieve vrede bewaren of zo, zucht -, ben ik niet fel genoeg (daar zou je gezien mijn teksten toch anders over kunnen denken) of vertoon ik vluchtgedrag. Of is het simpelweg de moeite niet waard. Ik vond het wel even heerlijk jouw mannenkracht te ervaren en mij er in te koesteren. :nod:

Ha @Lili, je bent er weer. Gek hè, hoe het lezen van een tekst kan gaan. Met peerdrupsen en likkaakjes had ik specifiek een bedoeling zoals eerder met het draadje. Maar inderdaad lastig, als Belgische, als je de zoetigheid van hier niet kent. Dank voor je reactie.

Mili, weer een aangrijpend verhaal. Een kleine opmerking; Mees was een sleuteljongen met een smartphone, is niet vanuit het perspectief van de jongen geschreven. Het gaat dan over hem. Je gebruikt drie keer, het kwijldraadje ;)

Halloween: een feest met een donker randje, zelfs op dit forum. Goed neergezet. Ik weet nu ook dat een peerdrups niks met paarden te maken heeft.

@Meta, ik zei het eerder tegen @Leonardo, het lijkt alsof de jongen en een verteller door elkaar lopen. De herhaling van het draadje is bewust gedaan. @Anton, donkere randjes verdwijnen en ook ik heb geen idee over paarden en peerdrupsen samen. Dank voor de reactie.

Mili; jouw titel trok mijn aandacht omdat mijn dochter Mees heet. Benieuwd naar wat jouw verhaal me zou brengen kreeg ik na enkele regels al kippenvel. Je ving me al met het "sleutelkind met smartphone" gedeelte en het einde was inderdaad waar ik voor vreesde. Prachtig geschreven! Het grijpt echt direct door de volwassen inleiding en daarna de beleving van kleine arme Mees. Persoonlijk hoop ik dat je in je volgende verhaal de vader en/of moeder van Mees de o zo lieve en zorgzame buurman laat bedanken met een bijl in z'n schedel :)

@AvS, je bent lekker pittig met je bijl. :confused: Ik struikel vaak dus ik zie me niet snel zulk soort werktuigen aanreiken. Fijn dat de tekst je beviel.

Bijzonder kundig geschreven, Mili. Ook de keuze om als titel simpelweg 'Mees' te kiezen vind ik sterk. Gevoelsmatig denk ik dat de buurman een peerdrup van hem maakt i.p.v. een peerdrups. Maar ik ken deze lekkernij niet dus kan dat niet onderbouwen.

https://www.google.nl/search?q=afbeelding+peerdru… Willemina, maak kennis.

Haha Ik had de betekenis van het woord al opgezocht. Ik heb alleen de indruk dat het een Engels (?) woord id en dat drugs of drops meervoud is, vandaar. Dank voor de link :)

Reageren via de GSM is onhandig. id = is drugs = drups