Ze zijn weer voorbij, de heerlijkste dagen van het jaar. Volop genieten is dat voor me, ieder jaar weer kan ik me laten gaan. Dit jaar heb ik zelfs met de nieuwste technieken vrij kunnen vliegen. Het was heerlijk. Iedereen gaf me applaus voor mijn optreden. De oh's en ah's waren niet van de lucht, gegarandeerd dat ik dit jaar weer in de prijzen val. Niet voor de meest originele, maar zeker voor de meest uitgewerkte uitdossing. Ik kijk nu al uit naar de volgende Halloween. Mijn hoed is weer voor een jaar opgeborgen, ik heb mijn gok weer onder mijn 'feestneus' weten te proppen, mijn pruik kriebelt weer als vanouds en heb me voor het eerst dit jaar, niets aangetrokken van de wrat op mijn kin. Heb hem maar gelaten voor wat het was. Moe word ik ervan, de noodzakelijke metamorfose. Het kost me steeds meer moeite om de façade op te houden. De bezem gebruik ik weer voor het normale veegwerk, ik merk dat het hem ook moeilijker valt, ik moet maar eens aan moderne hulpmiddelen geloven wil ik nog langer van mijn oude beestje kunnen genieten en hem niet voortijdig in de vernieling help. Wordt het niet eens tijd om er ronduit voor uit te komen? Ik hoef niet iedere dag te vrezen voor de brandstapel, leef tenslotte niet meer in de middeleeuwen en zou het niet heerlijk zijn wanneer ik elke dag op mijn bezem door de lucht kon vliegen? Morgen koop ik een stofzuiger, gooi mijn haar los en geef mijn gok de vrijheid.