Stress Met pijn in haar rug loopt Ellen door de winkelstraat heen op zoek naar dat ene dingetje dat ze voor haar vriend kan kopen. Ze hebben het alleen nog bij het rommelwinkeltje op de hoek van de straat. Ze loopt naar binnen met opgetrokken schouders. Als een havik gaat ze door de winkel heen om het pruldingetje te kopen dat haar vriend zo graag wil hebben. Met haar ogen scant ze het bordje dat de elektronische afdeling aanduidt, bijna sprint ze erheen. Wanneer Ellen bij de kassa aankomt en het prulletje op de toonbank legt, worden haar ogen zo groot als pingpongballen. Ze is haar portemonnee vergeten. Vrolijk Lachend loopt Ellen met een vriendin door de winkelstraat op zoek naar het prulletje dat ze voor haar vriend kan kopen. Ze lopen samen het rommelwinkeltje in van op de hoek. Rustig kijken ze rond. Ze zien maskers, nepspinnen en heel veel pompoenen. Het is namelijk net Halloween geweest. De knappe medewerker knipoogt naar hen. Rustig lopen ze naar het rek met de elektronische accessoires. De vriendin van Ellen pakt wat uit het rek, ze maakt een grap waar Ellen dan weer erg om moet giechelen. Met veel bombarie komen ze bij de kassa aan. De lekkere medewerker is ervandoor. De accessoire verdwijnt vrolijk in een tasje wanneer Ellen haar portemonnee trekt. Verdrietig Ellen loopt met tranen over haar gezicht door het stadscentrum. Ze probeert haar druppels te verbergen achter haar blonde haren. Ze loopt een rommelwinkeltje in en droogt haar tranen af aan haar mouw. Huilerig komt ze bij de meter aan met elektrische accessoires en ze murmelt over dingen die ze allemaal verkeerd heeft gedaan. Met trillende handen pakt ze het doosje dat ze nodig heeft en verdwijnt naar de kassa. ‘Wat is er aan de hand mevrouw?,’ wordt er gevraagd aan Ellen. Sentimenteel pakt Ellen het zakdoekje aan dat aan haar wordt gegeven. Ze knikt zachtjes als bedankje. Wanneer ze heeft afgerekend loopt ze met het zakdoekje in haar hand de winkel uit. Het pakje is ze vergeten.