#119 Gisteren

#119 Weekopdracht 2e ingekorte versie Gisteren Ze stond in gedachten voor de spiegel, toen een vliegtuig met ronkende motoren overvloog. Dat geluid bracht haar terug naar die dag, 1,5 jaar geleden. Toen steeg een vliegtuig op met ronkende motoren en vloog hij van haar weg. Vanaf de kleuterschool was bekend: ”zij gaan met elkaar…” Zelf wisten zij het al hun hele leven: “wij horen bij elkaar.” Samen zouden zij een toekomst opbouwen. Totdat… Op zijn vaste stapavond ging de bel. Verrast zag ze hem voor de deur staan en rende naar hem toe. Na een vluchtige kus viel hij met de deur in huis. Hun gezamenlijke droom spatte in één klap uiteen. Al heel lang voelde hij een onmiskenbare drang om weg te gaan. Hij werd steeds onrustiger en had vandaag de knoop doorgehakt. Ticket enkele reis was geboekt om op zoek te gaan naar wat hij nog steeds niet had kunnen vinden. Verdwaasd keek zij hem na toen hij zich omdraaide en in de duisternis verdween. Vanaf die dag was zij ieder weekend wel in een andere kroeg te vinden. In het uitgaansleven stond zij bekend als: ”die stoot van een meid ja! Makkelijk te versieren!” Nadat ze Klaas op een avond had ontmoet, werd hij haar vaste stapmaatje. Een bruisende tijd brak aan. In iedere kroeg wisten de mensen het:”zij gingen met elkaar”. Zij kwamen samen, werden samen dronken en sliepen in elkaars armen hun roes uit. Een week geleden las ze die email. Hij kon niet wennen, hij miste haar en was teruggekomen. Gisteren hadden ze elkaar gezien. Zijn armen om haar heen, de warmte van zijn lichaam… het voelde zo vertrouwd. Even had zij zich in hun gezamenlijke oude droom gewaand. Toen wilde hij haar op armlengte bekijken. Wat was zij toch mooi! Plotseling viel zijn mond open van verbazing. Haar jas was opengevallen. Hij draaide zich om en verdween in de duisternis. Nu stond zij voor de spiegel. Haar bruidsjurk had zij zorgvuldig uitgekozen. Straks zou Klaas voor de deur staan. Zij legde haar handen op haar licht welvend buikje, dat door het bruidsboeket aan alle nieuwsgierige blikken zou worden onttrokken. 1e versie Gisteren Ze stond in gedachten voor de spiegel. Het is alweer een week geleden. Onverwachts had zij mail ontvangen. Bij het zien van de afzender twijfelde zij of ze de mail zou openen. Op dat moment was er een vliegtuig met ronkende motoren over haar huis gevlogen. Dat geluid had haar teruggebracht naar die dag, 1,5 jaar geleden. Toen steeg het vliegtuig óp met ronkende motoren. Aan boord vloog voorgoed haar toekomst weg. Op de kleuterschool wist iedereen het al:”zij gaan met elkaar…” Hand in hand lopend hebben ze het altijd geweten: “wij horen bij elkaar.” Samen zouden zij een toekomst opbouwen. Totdat… Het was zijn vaste stapavond. De bel ging. Verrast zag ze hem voor de deur staan. Ze rende naar hem toe. Na een vluchtige kus viel hij met de deur in huis. Hun gezamenlijke droom spatte in één klap uiteen. Al heel lang voelde hij het. Een onmiskenbare drang om weg te gaan. Hij werd steeds onrustiger en had vandaag de knoop doorgehakt. Ticket enkele reis was geboekt om op zoek te gaan naar wat hij nog steeds niet kon vinden. Verdwaasd keek zij hem na toen hij zich omdraaide en in de duisternis verdween. Zij ging een heel ander leven leiden en was ieder weekend wel in een andere kroeg te vinden. In het uitgaansleven werd zij bekend als:”die stoot van een meid ja! Makkelijk te versieren!” Op een avond ontmoette zij Klaas. Haar uitgaansavonden bracht zij voortaan met hem door. Een bruisende tijd brak aan. In iedere kroeg wisten de mensen het:”zij gingen met elkaar”. Zij kwamen samen, werden samen dronken en sliepen in elkaars armen hun roes uit. Een week geleden las ze die email. Hij kon niet wennen, hij miste haar en was teruggekomen. Gisteren hadden ze elkaar gezien. Zijn armen om haar heen en de warmte van zijn lichaam… het voelde zo vertrouwd. Even had zij zich in hun gezamenlijke oude droom gewaand. Toen wilde hij haar op armlengte bekijken. Wat was zij toch mooi! Plotseling viel zijn mond open van verbazing. Haar jas was opengevallen. Hij draaide zich om en verdween in de duisternis. Nu stond zij voor de spiegel. Haar bruidsjurk had zij zorgvuldig uitgekozen. Straks zou Klaas voor de deur staan, bedacht zij toen zij haar handen op haar licht welvende buikje legde. Daar groeide hun kindje en het bruidsboeket zou haar buik aan alle nieuwsgierige blikken onttrekken.