Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#117 In Memoriam, Jaap

 7 oktober 2016 - 17:14
Ze houdt er niet van de lucht in te ademen die andere mensen uitademden. Gebruikte lucht. Lucht die binnenin de ander was en is veranderd in koolstofdioxide. Lucht die ook in een gebouw hangt, zoals de kerk waarin ze nu zit, op de achterste bank, dicht bij de uitgang. Ze kijkt niet op wanneer achter haar de zware deur kreunend opengaat. Iemand schuifelt naar binnen, een vleug verse lucht strijkt langs haar gezicht. Ze haalt diep adem en vervolgens blaast ze die langzaam uit. De streep daglicht die mee naar binnenkwam verdwijnt op het moment dat de deur in het slot dreunt. ´Sorry´, fluistert de man die de deur te hard dichtsloeg. Hij neemt plaats op de bank, vlak naast haar. Ze onderdrukt de neiging op te staan en weg te lopen. 'Kunt u iets opschuiven,' fluistert ze terug, terwijl ze had willen zeggen: 'Rot op!' De mouw van zijn harige jas schuurt licht langs haar gezicht wanneer hij opstaat om iets verderop weer plaats te nemen. Hij laat de geur van opgedroogde regen achter. Ze schuift zelf ook iets opzij om de afstand tussen hen verder te vergroten en sluit haar ogen. 'Sorry,' zegt de man opnieuw, ze voelt dat hij haar kant opkijkt. Zijn uitgeademde lucht raakt haar aan. Ze knikt kort. Ze komt hier alleen voor de muziek. De muziek van een van haar en Jaaps favoriete componisten, Arvo Pärt. De klanken van Spiegel im spiegel omspoelen haar, brengen haar tot rust. Jaap werd op deze klanken de kerk uitgedragen. Ze voelt zijn nabijheid en tussen haar vochtig plakkende wimpers door sijpelt een traan langs haar wang naar beneden die ze met de punt van haar tong bij de mondhoek opvangt. Zout. Zout in een nog niet geheelde wond. De laatste noot sterft weg. Ze staat op. Vandaag lukt het niet haar bagage achter te laten. Ze pakt haar weekendtas op van de stenen vloer en loopt naar buiten.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 oktober 2016 - 18:22
@Willemina, terwijl ik naar de prachtige muziek van Pärt luister, tik ik je in. Een dubbele opdracht. Laat ik eerst zeuren door te zeggen dat door in: [plakkende wimpers door sijpelt een traan] niet nodig is, het sijpelt al. Gevoelsmatig mag de laatste zin van mij weg. Je legt een verband tussen de bagage die zij achterlaat in de kerk en een weekendtas. Alsof zij zich een minnaar heeft genomen voor het weekend. Het contrasteert m.i. te sterk met de (ingetogen) tekst. Zout met de punt van je tong opvangen, vind ik een mooi detail. Ik zou trouwens voor vochtig of plakkend kiezen. Van mij mag je ook beginnen met: Ze kijkt niet op ... Behalve dat ze niet houdt van uitgeademde lucht, leidt het af van het sterke verhaal dat volgt. Iets met dosering van informatie in een korte tekst. Met veel interesse gelezen.

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 oktober 2016 - 19:01
Dag Willemina, je hebt me een paar moeilijke uren bezorgd door me te wijzen op de bijpassende muziek. Prachtig, en goed te doen door het gehoorapparaat. Natuurlijk kreeg ik zin in meer van dat moois. Het was een teleurstelling. Af en toe kwamen de klanken mooi door, het ligt aan het instrument en de opname, denk ik, maar soms was de klank om te huilen, wat ik dan ook deed... Bovendien herken ik je droefenis.. Maar goed, we gaan dapper verder met dit moeilijk leven. Het is fijn om te weten dat er zielsverwanten bestaan; hier op SOL zijn er. Wat een geschenk. Ostinato heeft me ook al zo ontroerd. Wat is dat deze week voor een opdracht? :crybaby:

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 oktober 2016 - 12:50
Willemina, Sterke scene qua decor en beleving, want ik voel de tocht in de kerk en de ergernis over die man. Goed gedaan. Terzijde, kijk uit met dit soort zinnen.
Lucht die binnenin de ander was en is veranderd in koolstofdioxide
Het is een onjuiste mededeling en dat onderbreekt de beleving, voor samenstelling vd lucht zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lucht

Geen afbeelding
Viv

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 oktober 2016 - 19:06
Haha, die irritatie herken ik: een zee van ruimte en dan komt die eenling precies op jouw lip zitten. Goed beschreven hoe hij de stoorzender is om bij die muziek aan Jaap terug te denken zoals je had willen doen: een klein beetje rouwverwerking. De traan die zout is in de nog niet geheelde wond.. fraai uitgedrukt. Het beeld van de weekendtas na het beeld van de bagage die je niet achter kunt laten, is naar mijn idee te cru. Maar fijn verhaal om te lezen. En prachtige muziek!

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 oktober 2016 - 18:00
@Willemina, terwijl ik naar de prachtige muziek van Pärt luister, tik ik je in. Een dubbele opdracht. Laat ik eerst zeuren door te zeggen dat door in: [plakkende wimpers door sijpelt een traan] niet nodig is, het sijpelt al. Gevoelsmatig mag de laatste zin van mij weg. Je legt een verband tussen de bagage die zij achterlaat in de kerk en een weekendtas. Alsof zij zich een minnaar heeft genomen voor het weekend. Het contrasteert m.i. te sterk met de (ingetogen) tekst. Zout met de punt van je tong opvangen, vind ik een mooi detail. Ik zou trouwens voor vochtig of plakkend kiezen. Van mij mag je ook beginnen met: Ze kijkt niet op ... Behalve dat ze niet houdt van uitgeademde lucht, leidt het af van het sterke verhaal dat volgt. Iets met dosering van informatie in een korte tekst. Met veel interesse gelezen.
Mili, Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt met het eerste zeurtje (plakkende wimpers/sijpelende traan. Wat de laatste zin betreft heb je gelijk. De weekendtas heeft te maken me de rest van het verhaal maar niet met de scene zoals die hier op SOL staat. Hm.. jij denkt meteen aan een minnaar wanneer je leest over een weekendtas? (plaag) Het begin heeft voor mij betekenis. Het schetst een beeld van de vrouw. Zonder de informatie in de eerste zinnen leest het verhaal heel anders. Ik geloof niet dat het dit keer te maken heeft met dosering van informatie in een korte tekst, al ben ik daar geen kei in ;) . Bedankt voor je interesse en reactie :)

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 oktober 2016 - 16:43
Dag Willemina, je hebt me een paar moeilijke uren bezorgd door me te wijzen op de bijpassende muziek. Prachtig, en goed te doen door het gehoorapparaat. Natuurlijk kreeg ik zin in meer van dat moois. Het was een teleurstelling. Af en toe kwamen de klanken mooi door, het ligt aan het instrument en de opname, denk ik, maar soms was de klank om te huilen, wat ik dan ook deed... Bovendien herken ik je droefenis.. Maar goed, we gaan dapper verder met dit moeilijk leven. Het is fijn om te weten dat er zielsverwanten bestaan; hier op SOL zijn er. Wat een geschenk. Ostinato heeft me ook al zo ontroerd. Wat is dat deze week voor een opdracht? :crybaby:
Ach, Blavatski, het was niet mijn bedoeling je een paar moeilijke uren te bezorgen. Blij dat je in eerste instantie wel genoten hebt. Een trucje voor hardhorenden om muziek toch te kunnen beluisteren is het gehoorapparaat uitdoen en een koptelefoon opzetten. En dan is een draadloze koptelefoon het handigst. Maar wat een lieve reactie van je. Deze opdracht brengt inderdaad heel wat teweeg. Dankjewel voor het lezen, beluisteren en reageren. :)

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 oktober 2016 - 16:54
Willemina, Sterke scene qua decor en beleving, want ik voel de tocht in de kerk en de ergernis over die man. Goed gedaan. Terzijde, kijk uit met dit soort zinnen.
Lucht die binnenin de ander was en is veranderd in koolstofdioxide
Het is een onjuiste mededeling en dat onderbreekt de beleving, voor samenstelling vd lucht zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Lucht
Janp, Bedankt voor je reactie en compliment. Ik had voor dit verhaal opgezocht waar uitgeademde lucht uit bestaat en las dat uitgeademde lucht rijk is aan koolstofdioxide. Dat had ik dieper moeten natrekken want dat 'rijk' is nogal betrekkelijk blijkt nu: van 0,03% bij inademing naar 4% bij uitademing. Weer iets geleerd. Voor het verhaal is de mededeling over koolstofdioxide ook helemaal niet belangrijk dus dat laat ik eruit.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 oktober 2016 - 16:57
Haha, die irritatie herken ik: een zee van ruimte en dan komt die eenling precies op jouw lip zitten. Goed beschreven hoe hij de stoorzender is om bij die muziek aan Jaap terug te denken zoals je had willen doen: een klein beetje rouwverwerking. De traan die zout is in de nog niet geheelde wond.. fraai uitgedrukt. Het beeld van de weekendtas na het beeld van de bagage die je niet achter kunt laten, is naar mijn idee te cru. Maar fijn verhaal om te lezen. En prachtige muziek!
Viv, Ja, precies, dat :) . Bedankt voor het lezen en voor je compliment. Fijn dat jij ook genoten hebt van de muziek enne, die weekendtas gaat eruit.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 oktober 2016 - 16:59
Willemina, de muziek versterkt het schrijnende verhaal. Indrukwekkend!
Bedankt voor je mooie reactie, Meta!

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 oktober 2016 - 17:41
Prachtig stukje Willemina. (zowel fragment als muziek!) De kracht van de emoties straalt eraf. De vleug verse lucht heb je nodig, de streep daglicht lijkt je te benauwen. De muziek bereikt de dieptes van je lichaam, bij voorkeur in de koelte van de donkere kerk. De klanken versterken zelfs je zintuigen, dat je de vochtigheid vd jas ruikt. Vreselijk idd, dat mensen gaan zitten als er elders nog voldoende zitplaats is. Zijn behoefte aan menselijk gezelschap - omdat ook hij iemand betreurde? - hoefde hij niet noodzakelijk in een kerk te zoeken. Mili bedoelt het volgende: 'Ze voelt zijn nabijheid en tussen haar (vochtig) plakkende wimpers sijpelt een traan langs haar wang... ('door' weglaten) (of: vanonder haar gesloten oogleden sijpelt... maar het blijft altijd je eigen keuze) Dat ze het zout vd traan met haar tongpunt opvangt, vind ik een fijn en warm detail, daartegenover komt m.i. - en ook volgens anderen lees ik - de weekendtas wat grotesk over.

Geen afbeelding
Joke VG

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 oktober 2016 - 21:38
Willemina, een mooie tekst die beklijft, ik heb medelijden met die arme vrouw.... Graag gelezen hoe mooi en eerbiedig jij dit kan verwoorden!

11 oktober 2016 - 17:32
Hallo Willemina, Ik heb je muziek op de achtergrond aangezet, terwijl ik je tekst van commentaar voorzie. Hij is breekbaar, subtiel. Mooi! Het past prachtig bij de pijn die je met je woorden laat zien. Mooi gedaan. Her en der mag het wat korter: de gebruikte lucht krijgt veel aandacht, zo ook het feit dat de man zo dicht naast haar komt zitten. Schrijfcoach Corrie