Goud geld We lagen op onze buiken in het tropisch struikgewas en observeerden ons doelwit. De neger zat gehurkt bij de waterkant en leek een kruik te vullen. Hij was precies wat we nodig hadden. Sterk, jong, een ideale arbeidskracht in het vooruitzicht. Deze zou – mits hij de overtocht overleefde – goud geld opleveren in de Nieuwe Wereld. De kleding plakte aan onze lichamen. Deze verzengende hitte waren we niet gewend. We zagen ernaar uit weer de weidse zeeën op te gaan, de verkoelende wind door onze haren te laten stromen. Eerst echter moest het laadruim vol. In stilte richtten we ons tot de God die het Spaanse Rijk al eeuwen zo goedgezind was geweest. Laat alstublieft deze keer meer dan de helft het overleven. De sterk verzwakte en uitgemergelde tweeëntwintig die de vorige oversteek overleefden was een enorme tegenvaller. Tweeëntwintig van de zesennegentig. We leden flink verlies. Aan de andere kant van het meertje klonk een voor ons bekend riedeltje. Het teken. Als de wilde had opgelet en het geluid nauwkeurig had geanalyseerd, was hij tot de conclusie gekomen dat hij dit geluid nooit eerder had gehoord. Er bestond namelijk geen enkel beest dat dit melodietje kon produceren. Maar hij lette niet op. In feite konden we het hem ook niet kwalijk nemen. Hij was een Afrikaan, een afstammeling van Cham. Hij kon onmogelijk tippen aan het intelligentieniveau en de verregaande ontwikkeling van de blanke mens. We doken eropaf. De neger schrok zich wezenloos en sprong wanhopig het water in. Hij kon nauwelijks zwemmen en onze plan bleek uitermate effectief te zijn. We trokken hem naar de oever en bevestigden de ijzeren ketting rond zijn spartelende voeten en verstijfde nek. Kijk nog maar eens goed om je heen. Hier zul je niet meer terugkomen. Nooit meer.