Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#114 willekeurige voorbijganger

 19 September 2016 - 22:36
wekelijkse schrijfopdracht #114: willekeurige voorbijganger Hij fietst langs mijn keukenraam, elke morgen rond kwart over zeven. Aan zijn kleding lees ik de temperatuur af, aan zijn houding de windkacht en -richting. Soms, als hij laat is of ik vroeg, drink ik mijn koffie leunend tegen de vensterbank en kan hij mij duidelijk zien staan. Maar hij kijkt nooit. Hij heeft waarschijnlijk een vrouw, en kinderen bovendien, die mooi zijn of lelijk, slim zijn of stom, lief of regelrechte etterbakken, maar daar denk ik eigenlijk nooit over na. Ik heb verder ook niets over hem te denken. Hooguit over zijn handen. Op mijn lichaam. Zijn vingertoppen. Strelend over mijn huid. En misschien denk ik dan ook aan zijn lippen. Ik koester mijn koffie en ontbijt chocolade. Sluit mijn ogen en proef. Pas als ik op een dag zijn fiets herken in het berm-monumentje een straat verderop, realiseer ik me dat ik hem al een week niet gezien heb en het altijd al jouw lippen waren, waaraan ik dacht.

Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 10:49
Ja. Lekker nuchter begin. Ook mooi: Hp die twijfelt over het uiterlijk van de kinderen van de fietsende man. Zo lees ik het graag. Het einde is wat abrupt maar dat heeft natuurlijk met het woordaantal te maken. Graag gelezen, schrijvenmaar.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 10:36
schrijvenmaar, Sterk hoe je overgaat naar die korte zinnen - waarover ze weleens denkt. En dan een lange slotzin. Mooi van stijl en sfeervol qua inhoud.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 13:53
Elke morgen staat ze daar, voor haar keukenraam, in alle vroegte. Registreert hoe hij langs fietst. Baltsgedrag in de fantasie van een ‘Grüne Witwe’? Onbewust. Chocola puur 80. Heimelijk erotisch. Pijnlijk te ervaren dat het altijd zijn lippen waren, en dat je hem nu persoonlijk aanspreekt met 'jouw lippen'. Mooi verhaal, Lisette.

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 13:13
Een fietsende man die HP's gedachten beheerst. Een verlangen naar intimiteit met een uiteindelijk onbekende man. Ik lees tragiek in de laatste zin. Je verrast me met '... jouw lippen...' kan het zijn: 'zijn lippen?' of ligt het dieper? Dat je hiermee stelt dat ze toch een geheim deelden, puur fysiek, zonder emoties? Mooi geschreven Schrijvenmaar.

Geen afbeelding
rickdiek

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 14:22
Van verstilde, intieme mijmeringen bij de koffie naar de schok van dat bermmomumentje en dan de droevige eenzaamheid van het heimelijk nog altijd in gedachten praten tegen de jij van die lippen. Wauw.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 18:21
@schrijvenmaar, een geraffineerd verhaal. Ik ben blijkbaar de enige, tot nu toe, die las of zich verbeeldde dat de man op de fiets (de postbode wellicht?) haar minnaar was. Het enige dat ze wil, zijn zijn fysieke aanrakingen; de rest doet er niet toe. Eenmaal dood resteert haar partner/man tot wiens lippen zij zich noodgedwongen wendt.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 September 2016 - 22:10
Dank voor jullie reacties! @Marlie & Mili: Zelf zag ik er geen puur-fysiek-ding in, maar da's wellicht een zwakke plek in mijn fantasie. Ik dacht meer langs de lijnen van Dos (al weet ik niet zeker of de geliefde dood is of anderszins onbereikbaar (ik dacht eerst wellicht ook verongelukt, om de schok van het nieuwe ongeluk indringender te maken, maar dat was misschien ook wel weer too much, dacht ik vervolgens, en toen heb ik er maar niet meer over gedacht)) en Rick; een verhaal over eenzaamheid en een zeer sterk verlangen naar intimiteit, zij het niet werkelijk met de fietsende man. Ze probeert eens wat te fantaseren, omdat die man nu eenmaal steeds opduikt op een moment dat zich leent voor dergelijke mijmeringen, maar hij interesseert haar zo weinig dat het niet eens opvalt wanneer hij al een week lang niet meer dagelijks voorbijkomt. Haar pijn zit in het gemis van de jij die in de laatste regel wordt aangesproken. Dacht ik.

Profile picture for user elysevdr
elysevdr

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2016 - 19:23
SchrijvenLisette, ik ben hier stil van. Een van je mooiste teksten. Ik zag in de jij uit de laatste regel zeker een ander dan de fietsman. Het feit dat het haar niet eens was opgevallen dat hij niet meer dagelijks voorbijkwam versus die laatste, reële bewustwording, geeft het contrast tussen dromerige oppervlakkigheid en een veel dieper liggende emotie juist zo prachtig subtiel weer. Heel mooi...

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 September 2016 - 22:01
Dank voor mooie reactie, Elyse! Toch een beetje een pak van mijn tere schrijvershartje dat je me las zoals ik het bedoeld had en nog waardeerde ook. (Als je het maar niet minder durft te zeggen wanneer ik onzin schrijf)

Geen afbeelding
Anton Pater

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 22 September 2016 - 7:30
Mooi omschreven, het universele verlangen: Ik koester mijn koffie, ontbijt chocolade en proef zijn lippen. Prachtig. Ook mooi hoe in zo'n klein verhaal zoveel gezegd wordt.