#114 Op mijn handdoek in het Bloemendaalse zand aanschouwde ik op deze warme zomermiddag de mensheid die net als ik, verkoeling zocht bij de zee en hun lichamen lieten verschroeien door de zon alsof ze een stuk vlees op een barbecue waren. Vrijwillig ben ik door de duinen gefietst, het hete zand rustig doorstaan aan mijn voetzolen en heb een plek gezocht om te liggen. Ik hoorde haar het eerst. 'Godallejezus, we hebben al twee kilometer gelopen! Wat een kutsooi, kom pap, zit.' Pap knalde geïrriteerd zijn overvolle rieten mand neer en keek om zich heen.' Tussen al die klotehonden zeker' mompelde hij en zij knikte verveeld. Ik had inmiddels ook begrepen dat ik per toeval op een hondenstrand was beland, zonder hond weliswaar, maar ik vermaakte mij met het observeren van het verrassende verschijnsel, de man met hond. Pap beleefde zijn midlifecrisis zo te zien, zijn haar in scheiding opzij, volle baard, de broek afgezakt, de sportschool veel bezocht. Zijn dochter beleefde een andere fase van haar leven, vroeger noemden ze dat een puber. 'Godskolere pap, heet hè, het is toch al september, niet normaal.' Pap spreidde de verschoten badhanddoeken en plofte neer. Zittend ontdeed hij zich van zijn afzakbroek. Dochter keek om zich heen. 'Wat een kuthonden hier, kijk die daar dat is wel een leuke.' Pap vouwde zijn t-shirt en broek op, zij smeet haar kleding neer. Ze ging zitten.' Weet je dat mam op Ibiza is,' zei ze ineens. Haar stem was op pubersterkte zodat ik kon meegenieten. Pap keek naar de grond. 'Ze heeft daar een goeroe, kijk.' Ze liet een foto op haar mobiel zien. 'Ze mindfullnest en mediteert in het wit, truttig hè.' Pap reageerde niet maar tuurde in de verte. Misschien dacht hij aan vroeger of juist niet. Ze sloeg haar arm om pap heen en keek ook naar de zee, net als haar vader.