#112 E-Lipogram

Tik tak tik tak. klok tikt driftig door. Al mijn hoop op jou gaf ik bijna op. Ik smacht al zo lang naar jou. Al was ik nooit solo hoor. Jij hoort bij mij. Dat stond vast. Dan lig jij plotsklaps in mijn schoot. In mijn schoot trap jij. In mijn schoot hik jij. In mijn schoot word jij. Maar in mijn schoot WAS jij. Want wat was dat voor instinct? Is dit normaal ofzo?! Nou nooit nogmaals hoor! Dat dacht ik kort daarna althans. Op mijn buik lag jij. Jouw blik vol vuur. Jij huilt hard. Dat hoort schijnbaar zo. Ik was kapot, val kort daarna in slaap. Jij ook. Ik kom bij. Ik lig op zaal. Jij ligt rustig op mijn arm. Jij slaapt nog. Was ook pittig voor jou. Ik aai jouw huid, nog zo zacht. Ik pak voorzichtig jouw hand. Ik kus jouw knuist. Dan ontwaak jij ook. Uit mijn borst drink jij nu voldaan. Zacht wrijf ik door jouw haar. Mijn schat, zo puur. Ik huil. Dit is wat ik wou. Ik kraam uit dat ik slaafs altijd van jou hou. Voor altijd mijn kind, voor altijd hou ik van jou. Jij, kijkt mij glazig aan. Tijd schrijdt voort. Mijn baby is nu groot. Vrolijk staat zij bijtijds op. Haar opdracht voor school voltooid, lunch in haar tas, tas op haar rug. Smak, smak, kus, kus. Stapt op haar Batavus, zwaait, lacht “Ik hou ook van jou hoor, mam!”.