De tango. Zondag 24 september 2006 half twaalf. Ja, dagboek ik weet het. Eigenlijk zou ik nu direct naar bed moeten, want morgen heb ik een proefwerk Engels, van die bitch. Maar ik ben zo opgewonden. Ik zou toch niet kunnen slapen. Precies vanavond heb ik met de Mike Stolten van de volwassen groep, de tango gedanst. En dagboek weet je wat hij tegen mij zei? ‘Esmee, over tien jaar wil ik heel graag nogmaals met jou de tango dansen.’ Hij wil dus nog een keer met mij de tango dansen. Ik voelde het al dagboek. Toen de muziek inzette en hij zijn arm om mijn lichaam sloeg, raakte ik in de trance van de tango. De opzwepende Argentijnse muziek klonk mij als poëzie in mijn oren. Ik weet niet eens of wij alleen op de dansvloer stonden. Ik kon niet verder kijken dan de ruimte in onze versmolten aura’s. Ik kon zijn geur inhaleren, zo dicht kwam mijn gezicht bij het zijne. Mijn benen gingen vanzelf. Iedere pas klopte. Afstoten en hartstochtelijk aantrekken. Een spel van geliefden. Ik voelde mijn borsten een cup groter worden, mijn hele lichaam voelde zowel strak als soepel. Een sliert haar kwam los uit mijn opgestoken haar, door het soms ruwe karakter in de bewegingen van de dans. Ik sloeg mijn been om zijn been. We zaten als magneten aan elkaar vast. Toen de muziek ophield bleven wij nog even in elkaar verstrengeld staan. Dagboek hij heeft mij naar huis gebracht met zijn auto. Mijn fiets staat nog bij de dansschool, dat heb ik hem niet verteld. Hij opende het portier voor mijn huis en bracht mij tot aan de deur. De kus op mijn voorhoofd voel ik nog. Tot over tien jaar, dacht ik. Dan ben ik vijfentwintig. Jemig dat is nog wel lang toch?