#111 - Luchtkussen

Luchtledig geluk: een prachtige samenvatting van het voorafgaande.

Ja, zo zou je het kunnen noemen, luchtledig geluk. Even, bij elke sprong, ben je een fractie van een seconde gewichtloos. Je verkeert in hogere sferen om meteen weer een zachte landing te maken, die resulteert in weer een ruimtereis. Pure ontspanning, even denk je nergens aan. Dat is zelfs voor voetjes boven de veertig puur genieten. Ik heb het laatst nog eens geprobeerd. Een verstuikte rug aan overgehouden. Mijn advies: boven de tachtig niet meer doen. Mediteren is dan veiliger. Sprankelend gedicht, Hannemieke

Heerlijk resultaat. Hier springen jouw gedachten van het een naar het ander, komt bij mij heel authentiek over, alsof ik op een springkussen ben terwijl ik denk. Vond je dit een leuke oefening? Hoe verliep het?

@Annemieke, ondoorgrondelijk versus gras is een wel heel fraaie. Ik heb sowieso genoten van je gedicht, van de pretzels tot aan de patat. Zelf heb ik maat zesendertig, zou ik nog net op het luchtkussen kunnen?

@Anton, Dank je. @Dos, Maar apen zijn toch heel lenig? Dank voor jouw reactie. @Mili, Met maat zesendertig moet het onder de juiste condities mogelijk zijn. Dank je voor jouw reactie.

@Odile, Dat vrije schrijven is totaal niet mijn ding, het voelt altijd een beetje nutteloos om maar een beetje te gaan zitten schrijven. Afgelopen weekend maakte ik een aantal groepsfoto's. Onder andere van een groep kinderen. De kleintjes wilden niet netjes op een foto want er waren ook springkussens en zwembadjes en dergelijke. Er was veel dynamiek laat maar zeggen. Onder het maken van de opstelling maakte ik vast een aantal foto's (veel chaos, rennende kinderen en gepaai met snoep). Juist die chaotische foto's vind ik mooier dan de uiteindelijke nette opstelling. Dit gedicht kwam tot stand terwijl ik keek naar één van de foto's uit die serie. Uiteindelijk was het een leuke oefening om te doen.

@Dos, Maar apen zijn toch heel lenig? Dank voor jouw reactie.

Dat gebeurde toen die aap van mij een paar weken in Congo met vakantie was. Ik was dus aan mezelf overgeleverd.