Sharon, stoere zwemster in open water Heeft de gouden zege behaald Afzien was het jarenlang Rust noch duur werd haar gegund Onder streng regime van haar beul Noopte zij haar lichaam tot meedogenloos lijden Van de vroege morgen tot de late avond Alleen zonder familie, zonder vrienden Nam zij hindernissen, zwom ze vele banen Rouwendaal, doordouwer, trotseerde schouderpijn Op school al 'cannibale des bassins' genoemd Uit het juiste hout gesneden Werkend aan haar overwinning En intussen levend als een kloosterling Nu dan de felbegeerde gouden plak Die ze voor zich uitdraagt Als een trofee Al het leed is geleden Lof en eer klinken luid alom