#107 - Afgang

Mijn laatste pennenstreken van de dag, uitgeput en afgerost op mijn bed beland Hoeveel woorden om zoiets te omschrijven? Domper, nederlaag, fiasco… Drie stappen, een droomvernietigende uitschuiver. Een mug met uitgetrokken pootjes. Niet als die Zika verspreidende, die hier de boel verziekten. Oh ja, er werd gespoten. Ik ben uit mijn veiligheidszone gekropen en dwaal eenzaam rond. Niet aan te raden, maar ’t kan me geen bal schelen. In het centrum rijden nog altijd wagens rond; de wolkjes waarvan je niet weet of ze van het verkeer afkomstig zijn of van de chemicaliën doen hun werk. Hopelijk voldoende accuraat. Mijn lamlendigheid ten spijt, heb ik geen zin om helemaal plat te liggen. Ik kijk voorbij de recente investeringen, voorbij gebouwen die glanzen in de zon en merk de verloedering. Altijd een constante in een grootstad als Rio. De ongelijkheid en de grimmigheid van het leven komen nog maar eens op me af. Een rotstad zoals er nog veel zijn in deze wereld. Terwijl ik tegen mijn stok aanleun en bedenkelijk de toekomst van Rio aanschouw, duwt een oud moedertje me wat nikkel in de handen. Het schaamrood stijgt me naar het hoofd. Thuis ben ik de enkeling die sportief ingesteld is, de hele familie zit gekluisterd aan hun ‘kastjes.’ YouTube likes en Pokemon jagers. Bijgevolg heb ik geen thuisfans en de enkele supporters langs de baan verkies ik stelselmatig te negeren. Concentratie en evaluatie. Alles heb ik in stilte gedaan, mezelf uit de naad geploeterd om te komen waar ik nu sta. Buiten het stadion João Havelange. Bij mijn trainingen thuis heb ik gevloekt, gezweet en gezopen. En zuipen heb ik tot een half uur geleden nog gedaan. Ik overwoog zelfs om het strand van Copacabana op te gaan, mijn kleren uit te gooien en joelend een spurtje te wagen. Met het laatste sprankeltje helderheid drong nog maar eens de onmogelijkheid ervan tot me door. Ik wil mezelf mijn nuchterheid bewijzen en tel af. Mijn hoofd tolt. Wat komt er tussen vijf en drie? Ik heb dorst. Smacht naar iets dat hier in de straten van Rio geen probleem zal opleveren. Of eerder in de achterbuurten. Een grabbel in mijn jaszak levert me een hoop Real op, met de inhoud van mijn portefeuille erbij geraak ik moeiteloos het komend nachtje door. Rock en Roll, daar ben ik al voorbij. Op naar de seks en de drugs.