Zoals jullie weten, ben ik geen spelverdeler meer van het olympische volleybalteam. Als ik niet bezig ben mijn teamgenoten aan te moedigen, maak ik uitstapjes. Hiervan zal ik dagelijks verslag doen. Dag 3: Al langer hoor je over de drugsoorlogen en armoede in de favela’s. Vandaag besluit ik er een kijkje te nemen, vergezeld door mijn tolk Danielo. In de favela’s is het een vrolijke drukte. Overal op straat zie je voetballende kinderen, die glimlachen als ze je zien. Buiten de kleine zelfgebouwde huizen, staan hun moeders over van alles en nog wat te babbelen. Danielo vertelt me dat de gesprekken die hij opving gingen over het weer, hun kinderen en de drugsmoord die blijkbaar vlak om de hoek plaats vond. Één van de vrouwen glimlacht zo vriendelijk naar ons, dat we al snel in gesprek raken. Ze wil niet met naam genoemd worden, maar verteld ons dat ze al lange tijd in de favela woont en twee dochters heeft van negentien en zestien. Haar jongste dochter heeft een vriendje die ze niet helemaal vertrouwd, en waarvan ze vermoed dat hij in de drugsscene zit. Als ik haar vraag of we hem kunnen ontmoeten kijkt ze me aan alsof ik gek ben (ze heeft daarin wel een punt). Toch besluit ze me de richting te wijzen. In het gebied waar de jongen woont, is de sfeer totaal anders. Hier zie je geen voetballende kinderen, maar vooral rondhangende jongeren. Ze kijken ons aan met vragende ogen. Ik vraag aan Danielo of ze soms hopen dat we wat spul bij ons hebben. Hij knikt, en ik vraag me direct af of dit nou wel zo’n goed idee was. Een meisje van een jaar of zeventien wijst ons in de richting van de jongen. Ze glimlacht cynisch. ‘Slechte jongen, hele slechte jongen.’ Na nog wat navragen treffen we de ‘slechte jongen’ aan. We moeten hem eerst uitgebreid uitleggen dat we echt niet van de politie zijn, voor we hem wat vragen kunnen stellen. Hij vertelt dat hij al jaren in cocaïne handelt en er goed aan verdient, maar dat het niet zonder gevaren is. Hij heeft ook vrienden eraan verloren. Ik wil net zeggen dat dat me spijt, als hij me blijkt te kennen en me vraagt waarom ik, ‘de beste speler tegen zijn Brazilië’, niet meer mee doe. Wanneer ik hem in alle eerlijkheid vertel over mijn dopinggebruik grinnikt hij. Slechte jongens onder elkaar.