Vandaag is het loeiheet en drukkend weer. Zulk weer sla ik graag over, maar ja dat kan nu eenmaal niet. Er moet gewoon gewerkt worden in de Knip-In. Tien mensen zitten al te wachten aan de tafel. Eén van de mannen maakt steeds de anderen aan het lachen. Hij is echt grappig! Dan komt er een mevrouw binnen, ze komt me vaag bekend voor. Ik ben net aan het afrekenen met mijn klant en zij begint meteen er doorheen tegen me te praten. Ik vraag of ze een moment geduld heeft. "Daar heb ik niets mee te maken, de vorige keer dee je ook al zo", zegt deze mevrouw. Wauw, daar heb ik niet van terug. De tafel met de wachtenden valt direct stil. Oh, ik schaam me dood! "Altijd op jou wachten, begint me echt te vervelen. Ik kan er niets aan doen, dat je zo`n langzame drol bent!" foetert ze. "De vorige keer heb je mijn haar totaal verknipt, ik moest na drie weken al terug komen en het is nog niet in orde." Zo gaat ze maar door! "Denk maar niet dat ik door jou geknipt wil worden. Oh nee, zeker niet madam!" Wat moeten de andere klanten wel niet van me denken! Eindelijk komt mijn stem weer te voorschijn: " U kunt ook geknipt worden door Shirley mijn collega, mevrouw." "Oké", ze loopt meteen door naar de stoel, waar Shirley aan het knippen is. Shirley kijkt mij aan en zegt: "Mevrouw, u bent welkom, echter er zijn nog acht mensen voor u." Daar is ze het niet mee eens en al fulminerend rent ze onze zaak uit: "Hier gaan jullie meer van horen, kijk van het weekend maar in de krant, zal je baas leuk vinden!" Dat is even bijkomen! De leuke man van de tafel zegt: "Kom op dames, jullie laten je toch niet op de kop zitten door zulke zure vrouwen, toch? Wij "liken" jullie zo via de Facebook-link van de Kapperij hoor!