Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 104 Lippen

Weet je nog? Toen we aan zijn baar stonden? Toen wilde ik je al zoenen, maar jij kuste zijn koude lippen. Vies, als die waren, konden de jouwe mij niet meer bekoren, en ik liet je alleen. Nu plakken de mijne vast aan de jouwe. Na twintig jaar, met jouw op de baar, vinden ze elkaar. Gek. ‘t Smaakt zo gek, dat die van mij zijn

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Anton, haal even fluks de wee weg van de baar. ;) (jou) Je hebt twintig jaar voorbij laten gaan voordat je haar kuste? Ongelooflijk. En dat doe je dan wel als ze dood is? Nog ongelooflijker. Ik waardeer je gedicht door de wel zeer bijzondere insteek. En ook de formulering. Waarom gebruik jij zoenen en daarna kussen? Is zoenen wilder en kussen klassieker?

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Anton Pater, Een klassiek gegeven die aantrekkingskracht bij de baar - dat moet ook wel, want de dood vraagt om nieuw leven. (Die grote T mag klein)

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mill, laten we zeggen dat de kus iets anders (algemener) is dan wat je voelt bij "iemand die om te zoenen is". Het is ongelooflijk, inderdaad, en daarom vindt de hoofdpersoon zich zelf ook gek. ik heb mijn fantasie wat door laten draven, en dacht aan iets wat onbereikbaar is. Janpmeijers, bedankt voor je reactie -de dood vraagt om een nieuw leven- : dat is op zich alweer een hele mooie zin! De T heb ik verkleind, dan wordt de s weer groot, toch?