We keken samen tv op mijn studentenkamer. Ik was de enige, niemand had zo'n ding destijds. Sandra, je vriendin kwam nooit mee, die vond André van Duin zo flauw. Taeke en ik lagen bij voorbaat al blauw van de lach. "Meneer de Groot: achtergrondgeluiden!" Taeke jij was gelegerd in een kazerne, jij moest opkomen voor je dienstnummer. Het was daar vreselijk, zei je, smakkende mannen om je heen, je kon er niet tegen! Als we elkaar zagen, dachten we meteen aan meneer de Groot met z'n achtergrondgeluiden. En dan Ome Joop, die er nooit iets van begreep altijd zat te mopperen in het programma. Ik had steeds buikpijn van het lachen na het kijken. En Taeke had er ook zo'n plezier in. Geen van onze vrienden vond dit leuk, we werden zelfs een beetje met de nek aan gekeken, omdat we hierom konden lachen. Het deerde ons niet, wij hadden heel veel plezier. Ik kan er nog dubbel om liggen. Zo leuk vind ik het nog steeds!