Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 103 Een ander

Zoals je praat, met je tanden in mijn mond en je oren om mijn tong zal geen pen ooit praten Een harde klap brengt haar terug in de werkelijkheid. Ze schiet overeind uit de kussens van de loungebank en staart naar het dikke boek dat op zijn rug op de grijze terrastegels is beland. ‘Ongelijkwaardige relaties’, is het kopje van het tweede hoofdstuk, dat haar aandacht niet heeft weten vast te houden. Wat heeft het ook voor zin om te lezen over iets wat voorbij is. Elk woord voelt als een spijkertje waarmee ze nog steviger in de werkelijkheid wordt getimmerd. Een werkelijkheid die ze niet wil, nee niet kan accepteren, waarin zelfs haar vluchten in de vergetelheid haar geen rust meer geven. ‘Sanne, ik ga bij je weg. Het was fijn, maar ik ben toe aan een nieuwe fase in mijn leven. Je bent beter af zonder mij. Een geweldige vrouw als jij. Je hebt zo weer een ander. Met jouw mooie smoeltje en lieve karakter. Het is echt geen makkelijke beslissing. Dat begrijp je toch wel, schat?’

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
nyceway, Heel compact en duidelijk. De alles-glad-prater, vooral die (retorische) vraag in de slotzin. Even zeuren over 'een hard geluid'. Ik denk dat de opening sterker wordt als je dat geluid specifiek maakt.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Elk woord voelt als een spijkertje waarmee ze nog steviger in de werkelijkheid wordt getimmerd. ’
Mooie zin in een mooie tekst. Naar mijn idee mag 'voor mij' geschrapt. Dat geldt ook voor 'hè'.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtige zin: Elk woord voelt als een spijkertje waarmee ze nog steviger in de werkelijkheid wordt getimmerd. Mooi verwoord, graag gelezen

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven, nyceway, ik 'voelde' het. Toch moest ik 'm drie keer lezen om te benoemen wat me dwars zat. Ze doezelt weg of weet in ieder geval haar aandacht er niet bij te houden. Zo erg dat ze het boek laat vallen. Maar tegelijkertijd was elk woord een spijkertje waarmee ze nog steviger in de werkelijkheid wordt getimmerd. Dat lijkt me geen gevoel waarbij je afdwaalt. Toch vertel je een heel verhaal in heel weinig woorden. Mooi!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Elk woord voelt als een spijkertje waarmee ze nog steviger in de werkelijkheid wordt getimmerd. ’
Mooie zin in een mooie tekst. Naar mijn idee mag 'voor mij' geschrapt. Dat geldt ook voor 'hè'.
Dank je wel Angus, ook voor je goede suggesties. Ik heb ze overgenomen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtige zin: Elk woord voelt als een spijkertje waarmee ze nog steviger in de werkelijkheid wordt getimmerd. Mooi verwoord, graag gelezen
Dank je wel voor je compliment, mw. Marie.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook ik, zelf gruwelijk in-gedachten-afdwaler en veelvoudig in-slaap-valler-tijdens-het-lezen (ook van heel leuke, mooie en interessante boeken), haakte zoals Bart op de spijkertjes-zin. Daarbij zou ik nou juist klaarwakker en alert op de tekst blijven. Verder een mooi compact verhaal in mooie zinnen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven, nyceway, ik 'voelde' het. Toch moest ik 'm drie keer lezen om te benoemen wat me dwars zat. Ze doezelt weg of weet in ieder geval haar aandacht er niet bij te houden. Zo erg dat ze het boek laat vallen. Maar tegelijkertijd was elk woord een spijkertje waarmee ze nog steviger in de werkelijkheid wordt getimmerd. Dat lijkt me geen gevoel waarbij je afdwaalt. Toch vertel je een heel verhaal in heel weinig woorden. Mooi!
Dank je wel Bart. De tegenstrijdigheid geeft ook de tegenstelling aan tussen diep van binnen weten en niet willen weten. De vermoeidheid is een gevolg van innerlijke strijd en niet van ongeïnteresseerdheid.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook ik, zelf gruwelijk in-gedachten-afdwaler en veelvoudig in-slaap-valler-tijdens-het-lezen (ook van heel leuke, mooie en interessante boeken), haakte zoals Bart op de spijkertjes-zin. Daarbij zou ik nou juist klaarwakker en alert op de tekst blijven. Verder een mooi compact verhaal in mooie zinnen.
Dank je wel, Schrijvenmaar. Zoals ik al in de reactie naar Bart zei denk ik dat deze tegenstrijdigheid juist het effect van het heftige emotionele proces van HP weergeeft.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
tja, ik zie wel wat je bedoelt, maar enkel in je reactie, niet in de tekst zelf -daar zie ik nog altijd iemand die achterovergeleund op een loungebak wegdoezelt, een heerlijk ontspannen tafereel.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
tja, ik zie wel wat je bedoelt, maar enkel in je reactie, niet in de tekst zelf -daar zie ik nog altijd iemand die achterovergeleund op een loungebak wegdoezelt, een heerlijk ontspannen tafereel.
Dank je wel. Ik laat het even bezinken en kijk er morgen nog een keer kritisch naar.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een heel verhaal met weinig woorden. De woorden, je vind zo weer een ander met jou mooi smoeltje en lief karakter..oh braak. Ja ze is beter af zonder die vent. Laffe vent

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, hoe je het hoofdstuk van het boek verwerkt met haar eigen verbroken relatie, nyceway. Ik ben het met Han eens dat ze uiteindelijk beter af is zo. Klein zeurtje, je gebruikt twee keer het woord 'dikke' in de tweede zin ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway, je portretteert de vertrekkende man heel krachtig. In al zijn stuitend zijn om het zo af te maken. Ik vraag me zo af waarom je grijze terrastegels schrijft. Is dit om de troosteloosheid van het geheel te benadrukken?

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Niceway, Primaire reactie: ik ben blij dat ik niet het boek uit jouw tekst ben. Zonder het te benoemen voelde ik de klap, genadeloos hard. Wat ik knap vind is hoe je werkelijkheid en fictie (zoals ik het lees) zo dicht bij elkaar weet te brengen. De laatste alinea vind ik zo uit het leven gegrepen. Mijn complimenten. Hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Een heel verhaal met weinig woorden. De woorden, je vind zo weer een ander met jou mooi smoeltje en lief karakter..oh braak. Ja ze is beter af zonder die vent. Laffe vent
Dank je wel, Han. Ja er worden heel wat mokerslagen uitgedeeld op het pad der liefde.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi, hoe je het hoofdstuk van het boek verwerkt met haar eigen verbroken relatie, nyceway. Ik ben het met Han eens dat ze uiteindelijk beter af is zo. Klein zeurtje, je gebruikt twee keer het woord 'dikke' in de tweede zin ;)
Dank je wel, Meta. Ik heb één keer dikke om zeep gebracht.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway, je portretteert de vertrekkende man heel krachtig. In al zijn stuitend zijn om het zo af te maken. Ik vraag me zo af waarom je grijze terrastegels schrijft. Is dit om de troosteloosheid van het geheel te benadrukken?
Dank je wel Mili. Dat grijze is niet bewust. Gewoon mijn eigen terrastegels beschreven.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een hedonistische zelfopoffering. Toch niet makkelijk te begrijpen. (die zelfopoffering)
Dank je Dos. Berouw komt na de zonde, waarschijnlijk.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Niceway, Primaire reactie: ik ben blij dat ik niet het boek uit jouw tekst ben. Zonder het te benoemen voelde ik de klap, genadeloos hard. Wat ik knap vind is hoe je werkelijkheid en fictie (zoals ik het lees) zo dicht bij elkaar weet te brengen. De laatste alinea vind ik zo uit het leven gegrepen. Mijn complimenten. Hartelijke groeten, schrijfcoach Inanna
Dank je wel voor je mooie reactie, Iranna. Blij mee.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik had ook even het gevoel van Bart en Schrijvenmaar, en ondanks je uitleg in #9 neig ik naar #11 van Schrijvenmaar. In elk geval, hij is een zak; geen gemakkelijke beslissing? Duh. Wat Inanna zegt, een ferme laatste alinea. Volg de zon, zou ik zeggen, en bescherm nog even je hart.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bijzondere invulling dit verhaal dat de strofe bij je oproept. :thumbsup: Als suggestie wil ik meegeven de volgorde wat te husselen zodat de "spijkerzin" na de strofe uit de opdracht staat. Die spijkert immers de waarheid bij haar naar binnen of zie ik het verkeerd? Graag gelezen! :nod:

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik had ook even het gevoel van Bart en Schrijvenmaar, en ondanks je uitleg in #9 neig ik naar #11 van Schrijvenmaar. In elk geval, hij is een zak; geen gemakkelijke beslissing? Duh. Wat Inanna zegt, een ferme laatste alinea. Volg de zon, zou ik zeggen, en bescherm nog even je hart.
Dank je wel Marlie. Ik had naar aanleiding van Bart en Schrijvenmaar al een extra regel erin gezet om het onderscheid tussen spanning en ontspanning duidelijker te maken: 'waarin zelfs haar vluchten in de vergetelheid haar geen rust meer geven'.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Bijzondere invulling dit verhaal dat de strofe bij je oproept. :thumbsup: Als suggestie wil ik meegeven de volgorde wat te husselen zodat de "spijkerzin" na de strofe uit de opdracht staat. Die spijkert immers de waarheid bij haar naar binnen of zie ik het verkeerd? Graag gelezen! :nod:
Dank je wel Marietje. Ik vond de interpretatie van het gedicht vrij lastig, dus ik heb maar gewoon opgeschreven wat er na het lezen boven kwam borrelen.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nyceway, op de een of andere manier lees ik telkens 'niet heeft weten vast te houden' i.p.v. 'niet vast heeft weten te houden' - misschien vanwege een bepaald ritme in de tekst (?) Ik vind het mooi geschreven en de eerder aangehaalde zin over het spijkertje vind ik heel erg mooi. Met plezier gelezen.