Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 102 - Vrijheid, blijheid?

Het gebonk davert in zijn oren. Zweet en wanhoop smelten samen in zijn handen. Hij kijkt opzij; een zweetdruppel glijdt langs haar neus naar beneden. Het zilveren knopje in haar neusvleugel glinstert in de zonnestralen. Enkele van haar haren, die ze in toom houdt met een resem aan klemmetjes, hangen in slierten over haar oren en in haar nek. Ze ziet er sensueler uit dan ooit. “Je doet toch mee hé?” Ze draait zich naar hem toe. “Je kan niet anders nu we hier zijn.” Die grijns. De glans van opwinding in haar staalgrijze ogen. Zijn voorkeur gaat naar een ander soort opwinding. “Ik weet niet…,” hij maakt zijn lippen vochtig. “Is het wel een goed idee?” Ze zijn al een tijdje een koppel, maar nu is het alsof er een vreemde naast hem staat. Zijn borstkas trekt samen. “We… Ik heb hier nauwelijks ervaring mee, Bes.” Hij voelt zich ellendig. Hij had haar veel eerder moeten vertellen dat hij niet zo dapper is. Wist hij veel waar ze zich de laatste tijd stiekem mee bezig had gehouden. Een verrassing voor hem, die hij inslikte toen ze het vertelde. Eénmaal had hij het gedaan, en het was meteen ook de laatste keer geweest. “Het is nu of nooit, Alex. Dit heb ik al zo lang willen doen.” Haar ogen kijken hem smekend aan. “Samen met jou.” Haar hand, warm en vertrouwelijk, vindt de zijne. Nu ja, als hij toch moet sterven, sterft hij liever met haar. De krop in zijn keel verandert in een tennisbal. “Ik ben bij je, Alex.” Haar ogen stralen uit wat hij voelt voor haar. Hun vrije val duurt hem eindeloos. Hij knijpt zijn ogen dicht, telt en trekt aan het touwtje. Boven hem ontvouwt het valscherm zich. Wat verder ziet hij Bes trekken. Er gebeurt niets. Ze begint te wriemelen en probeert nog eens. Hij kan zich haar angst inbeelden en zijn vechtersinstinct komt naar boven. Een wonder dat hij zich plots zaken herinnert die ver weg in zijn geheugen staan geprent. Hij weet haar te benaderen en leidt haar mee. “Nooit meer,” zucht ze later als ze samen op de grond terechtkomen. Zijn grijns van opluchting verbergt hij handig in haar haren.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@marlie, ik denk dat je het opgegeven weekthema fraai hebt uitgewerkt. Ik heb meer keren gemerkt dat je goed spanning weet op te bouwen. Ik wist niet vóór de laatste alinea waar je naar toe ging. Resem als woord ken ik niet hoewel ik de betekenis begrijp. Een dingetje: [Hij kan zich haar angst inbeelden ...] Heb je tijd je iets in te beelden tijdens een vrije val?

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een goed opgebouwd verhaal. :thumbsup: Omdat het genoemd wordt in het verhaal maak je me nieuwsgierig wanneer hij het eerder had gedaan en waarom dat meteen de eerste en de laatste keer was? Zijn dat ook de zaken die hij zich plots herinnert namelijk hoe hij samen met haar veilig de grond kan bereiken. Volgens mij moet men dat wel geleerd hebben: een leek zal het niet weten, denk ik zo. Daarom vraag ik mezelf af; is hij een militair? Kortom een intrigerend verhaal. ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, maarrrr ... je mag toch nooit beginnen met solo springen? Als ze voor het eerst springt, moet ze aan een instructeur hangen en dat haalt het zorgvuldig opgebouwde verhaal voor mij behoorlijk onderuit.