#100 Kleine Prinses

“Mama, vertel je nog eens van toen we klein waren?” Ik glimlach. “Wat wil je dat ik vertel? Van alle woordjes die jullie fout zeiden? Of van wat jullie allemaal uitgespookt hebben?” “Ik wil alles nog eens horen! Welke woordjes zeiden we verkeerd?” “Wel, jouw broertje sprak van een mocolocotief en een compjoepoenter. Hij bedoelde daarmee natuurlijk een locomotief en een computer” Een klaterende schaterlach van gouden bellen volgt. “Gekke broer! Had ik ook zo woordjes, mama?” “Nee, meisje, jij had geen woordjes, maar jij deed wel veel gekke dingen.” “Zoals wat dan?” “Als je boos was, liet je je gewoon op de grond vallen. Soms sloeg je dan met je hoofd ergens tegen en had je een bloedneus. Gelukkig ben je nu al groot en doe je dat niet meer.” “En wat deed ik nog? Vertel nog eens het verhaal van toen ik het magische woordje niet kende?” Ik onderdruk een glimlach en vertel: “tante Sarah was op bezoek en je had heel erge dorst. Je liep naar haar toe en zei: “Tante Sarah, ik heb dorst, ik wil water!” Tante Sarah wilde je natuurlijk wel wat water geven, maar net zoals ik je altijd vraag ‘hoe vraag je dat?’ zei zij: 'en wat is het magische woordje als je iets wil?' Jij antwoordde zonder blozen: “NU!”