‘Mama, mag ik mee?’ ‘Nee, lieverd. Het is alleen voor grote mensen.’ ‘Maar ik ben bang alleen.’ ‘Je bent niet alleen. Nynke komt zometeen.’ ‘Maar ik vind haar niet zo aardig.’ ‘Waarom niet?’ ‘Ik weet niet.’ ‘Zal ik alvast je pyjama aandoen?’ ‘Nee. Ik wil mee.’ ‘Het kan echt niet. Het is voor mama’s werk.’ ‘Ik heb buikpijn.’ ‘Eefje!’ ‘Mag ik dan in jouw bed slapen?’ ‘Natuurlijk mag dat.’ ‘Ik heb hele erge buikpijn.’ ‘Nynke leest je een verhaaltje voor en dan gaat de buikpijn weg.’ ‘Mama…’ ‘Kom, dan krijg je een dikke knuffel van me.’ ‘Nynke hoort mij niet als ik haar roep…’ ‘Dan ga je toch naar beneden? Dat doe je bij mij ook.’ ‘Ze belt altijd en dan moet ik weer alleen naar boven terug.’ ‘Lieverd, waarom zeg je dat nu pas? Ik maak het niet laat en doe alvast overal de lichten aan…’ ‘Ik vind het niet leuk.’ ‘Eefje, geen tranen nu. Kijk, daar komt Nynke al … met haar smartphone aan haar oor. Wat doet ze nu … staat haar vriendje bij de poort?’ ‘Mag ik alsjeblieft, alsjeblieft met je mee…’ ‘Ik weet iets beters. Ik blijf thuis.’ ‘Word je werk niet boos?’ ‘Nee, maar…’ ‘Ik vind je heel lief, mama.’