Met een snelle, snijdende beweging trok hij het broodmes langs de keel van Richard. De handeling van de blonde engerd liet niets aan de verbeelding over. “Vertel op, klojo. Waar heb je het gestolen spul verstopt. Als je niet onmiddellijk praat, ben je er geweest. Maar eerst gaan we dan al je botten breken.’ “Ik weet niet waar je het over hebt, man.” De tweede figuur, een volledig getatoeëerde spierbundel, stapte naar voren en gaf als reactie op dit onbevredigende antwoord met een honkbalknuppel een helse klap op het hoofd van het slachtoffer. Met een harde klap stortte de stoel waarop hij vastgebonden zat op de betonnen vloer. Bloed sijpelde langs zijn hoofd. “Aaah, auw. Hou op alsjeblief. Ik heb helemaal niks gestolen.” “Ophouden? Ophouden? Dit is nog maar het begin, sukkel. Je liegt dat je scheel ziet,” reageerde de ander in razernij. Nu nam deze de gelegenheid waar om een aantal schoppen tegen borstkas en ledematen uit te delen. “Auw, auw, aaah, Ik heb echt niks gedaan.” “Waarom was je dan weer hier in de loods aan het rondschumen?” “Ik wil alleen maar een interview voor mijn roman hebben over het havenleven en was op zoek naar mensen die hier werken. Ik ben namelijk auteur, weet je.” “Geloof je het zelf, Idioot?” Opnieuw volgde een stevige trap, nu in de maagstreek van de arme Richard. Seconden lang hapte hij naar adem, voordat hij antwoord kon geven. “Ja, echt. Ik heb niks gestolen. Maar ik kan je misschien wel een signalement van een mogelijke dief geven. Gisteren zag ik hier namelijk iemand weglopen toen ik binnenkwam.” De engerd zette de stoel weer recht, pakte zijn mes en herhaalde nogmaals zijn eerdere beweging. “Je weet wat dit betekent, hè? Als je liegt, is het gebeurd met jou leuke leventje. Vertel maar op.”