#98 Helende handen

Helende handen De handen van de nog jonge fysiotherapeut glijden soepel over mijn schouders; met cirkelende bewegingen masseert hij mijn gespannen spieren. Een zucht ontsnapt aan mijn lippen, en ik voel hoe mijn lichaam zich ontspant. Hij handelt professioneel, maar het voelt fijn en eigenlijk ook intiem. Zeker als zijn handen over mijn ribben gaan, en net voor de welving van mijn borsten stoppen... De geur van massageolie prikkelt mijn zintuigen, brengt me in hogere sferen. God, wat is dit fijn. Ik geef me over aan de druk van zijn handen, laat me meevoeren onder het ritme van zijn bewegingen. Hij kan mijn ogen niet zien, maar als hij dat wel kon, dan had hij gezien dat hij me in vervoering bracht. De razendsnel vrijgekomen endorfine benevelt mijn gedachten, als de zoete geur van seringen in het voorjaar. Ik word warm vanbinnen. Een blos stijgt naar mijn wangen. Ik voel opkomende tranen prikken. Tranen van genot. Hij raakt me. Hij raakt me met zijn handen. "Hoe voelt dit?'' Zijn hese stem haalt me naar het heden. Ik weet zo snel niet wat ik moet zeggen, dus besluit ik me van de domme te houden. "Nou, eh, gewoon eigenlijk." Mijn stem klinkt onvast. "Gewoon? (...)" Ik zie zijn gezicht niet, maar ik hoor aan zijn stem dat hij weet dat ik mijn werkelijke gedachten niet wil prijsgeven: Ga door, laat je handen in godsnaam over mijn lichaam gaan. Mijn rug, mijn ribben, mijn hals... Hoor mijn stille verlangen dan! Beroer me. Alsjeblieft.