#98 De beslissing

Een roestig schip met een ontelbare verzameling bonte containers wordt door twee sleepboten richting zee getrokken. Het dreunen van de scheepsmotoren vibreert in haar lichaam. Ze perst haar lippen stijf op elkaar. Iedere cel in haar lijf wil weg. Wanneer ze kan reizen, lééft ze. Nu verloopt alles stroef en lijkt haar leven op dikke stroop. Met een frons staart ze het schip na. Het vaart voor haar gevoel de vrijheid tegemoet. De zon verschuilt zich achter een dikke wolk en de wind is meteen een stuk frisser. Met opgetrokken schouders knoopt ze haar jas dicht terwijl ze de pier oploopt. Het gekrijs van de meeuwen die boven haar hoofd cirkelen, maakt haar hoofd leeg. Diep ademt ze de geur van zeewier en zout water in. De ‘Norfolk-Line’ uit Engeland komt kolossaal binnenvaren. De zware scheepstoeter van de veerboot laat haar opkijken. Staat de kapitein in de stuurhut naar haar te zwaaien? Ja hoor, niet te geloven. Een warme gloed trekt door haar heen. Nu pas ontdekt ze hoe eenzaam ze zich de laatste tijd gevoeld heeft. Ze zwaait haar arm bijna uit de kom en weet dat ze haar beslissing genomen heeft. Ze gaat ontslag nemen. Dit is het begin van een nieuw avontuur. Witte schuimkoppen slaan over de rotsblokken, druppels ervan spetteren in haar gezicht. De zon heeft het opgegeven en de bui barst in alle hevigheid los. Met een glimlach loopt ze terug, niets kan het blije gevoel van binnen wegnemen.