Jan, Naar aanleiding van de ingebrekestelling wordt er soms een laatste betalingsafspraak gemaakt. Wellicht wordt de vordering alsnog voldaan of anders ziet het er op papier mooi uit. Je hebt de klant 'alle' gelegenheid gegeven om de openstaande vordering te voldoen. In het verleden verliepen dergelijke vorderingen gewoon via de deurwaarder. Gelukkig ben ik er al een tijdje uit. Dit gesprek is op namen en bedragen na zo waargebeurd als wat. Na dit specifieke gesprek ben ik naar de wc gegaan om te huilen. Een week later heb ik ontslag genomen :).

Ik neem het aan, geen zotheid kan aan de realiteit tippen. Nog een terzijde: Uit het verhaal maak ik op dat het een privaatrechtelijke kwestie is, dan kan invordering alleen na tussenkomst van de rechtbank. In de praktijk wordt er vaak overgedragen zonder dat het voor de rechter is geweest. Feitelijk is dat bluf van de eiser. Dat heet 'een minnelijke invordering'.

Als het zakelijk, cq financieël tegen zit ,is dit de waarheid van iedere dag. Er wordt altijd gefopt om toch maar door te dwingen, eiser of andere partij. De beste smoes wint toch altijd? Goed neergezet, de sfeer voelje op je klompen aan, duidelijk!

Een bedrijf met twee gezichten. Ze moeten blijkbaar al genoeg aan deze klant verdiend hebben om hem zo aan de kant te zetten. Dit is hoe het bedrijf 'Overheid' op dit moment met veel van zijn klanten omgaat. De verharding van de maatschappij sterk weergegeven, Annemieke. Meer eigen verantwoordelijkheid is in de praktijk: 'zoek het lekker zelf uit'.

@Annemieke, dit is zelfs een walgelijk verhaal. Deurwaarders, het zijn de rijken van nu. Opmerking: in je 1e alinea ontstaat een gesprek tussen jou en je chef. Ik denk niet dat je dan 'de heer Janssen' zegt. Meneer wel, of Janssen. Ook niet 'momenteel' maar eerder, 'hij zit nu ...' Bloedstollende waanzin.

Maar het verbaast mij ook dat een klant zo benaderd wordt. Prettig onprettig stuk.