Met flink veel zeep boent ze de vlaggetjes van haar wangen. Mam was weer overenthousiast vanochtend. Kinderachtig gedoe dat geschmink. ‘Anne, neem je zo de spelletjes mee naar beneden?’ roept haar moeder onder aan de trap. ‘Ik ga niet mee. Zeker de hele dag op dat kleed zitten blauwbekken en al die oude rotzooi verkopen. En ook nog mijn zusje op haar blokfluit aanhoren. Doei.’ ‘Begin nou niet weer…’ ‘Ik wil naar het popfestival in het park.’ ‘Deze discussie hebben we al eindeloos gevoerd.’ ‘Please…’ ‘Geen sprake van. Je bent veel te jong.’ ‘Lisa mag wél en haar broer let op ons…’ ‘Haar broer heeft al moeite genoeg om op zichzelf te letten.’ Ze rolt met haar ogen naar haar spiegelbeeld. ‘Een paar jongens van onze groep gaan ook.’ ‘Het antwoord is en blijft nee.’ ‘Ik mag nóóit wat.’ Waar heeft mam haar eyeliner gelaten? Ze zou gewoon stiekem gaan. ‘We gaan zo. Schiet op, alsjeblieft.’ Gevonden! Lisa had laten zien hoe je die het beste op je ooglid kon aanbrengen. Dan lijk je gelijk wat ouder, had ze gezegd. ‘Anne!’ ‘Gaan jullie maar alvast.’ Ze hoort haar moeder de trap opkomen. De tissues... Kák! Ze zijn op.